 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/2428
Karar no: 1999/4291
Tarih: 24.05.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın İstanbul 7.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 24.12.1998 tarih ve 1998/293 -1998/544 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ayşe Altun tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup. incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, nakliyat sigorta poliçesi ile müvekkili şirkete sigortalı emtianın 34 EGP 13/14 plakalı aracın seferi sırasında hasara uğradığını, müvekkilince sigortalısına 686.417.000- lira ödendiğini, talep edilmesine rağmen davalının hasar bedelini ödemediğini ileri sürerek 686.417.000.- lira'nın 06.10.1997 ödeme tarihinden itibaren reeskont oranında faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, CMR sözleşmesinin 17/2 ve 17/4.b.c. maddeleri gereğince hasarın oluşumunda müvekkilinin değil, dava dışı gönderilenin sorumlu olduğunu, dayanaksız ambalaj ve yükleme hatası sonucu oluşan hasardan gönderenin sorumlu olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, davaya konu olayda davalı nakliyat firmasına atfı kabil kusur bulunmadığı, kusurun tamamının paketleme ve yüklemeyi yapan ihracatçı firmaya ait olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, Uluslararası kara taşıma sırasında meydana gelen zararın rücuen tazmini istemine ilişkindir. 26.06.1997 tarihli hamile senedinde CMR kaydı vardır. Dava konusu somut olayda taşımanın mahiyetine göre CMR sözleşme hükümlerinin uygulanacağında tereddüt yoktur. Taşıyıcının mesuliyeti, anılan sözleşmenin 17 ila 29. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Buna göre taşıyıcı, malları teslim aldığı andan teslim edilinceye kadar tamamen veya kısmen kaybından ve vuku bulacak hasardan mesuldür. 17. maddenin 4. bendinde ise taşıyıcının sorumluluktan kurtulabileceği haller düzenlenmiştir. Davalı taşıyıcı da CMR.'nin 17. maddesinin 4. bendinde yer alan hükme dayanarak taşıma sırasında meydana gelen hasardan sorumlu olmayacağını savunmuştur. Ancak mahkemece CMR.'nin ilgili hükümleri tartışılmadan davanın reddine karar verilmiştir. Mahkemece, Uluslararası taşıma konusunda uzman kişinin de bulunduğu heyetten CMR. hükümleri de gözönüne alınmak suretiyle bilirkişi raporu alınarak, taşıma sırasında meydana gelen zarardan davalı taşıyıcının sorumlu olup olmadığı belirlenerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile davanın reddedilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 24.05.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.