 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/2063
Karar no: 1999/3996
Tarih: 17.05.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Keşan 2.Asliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 27.10.1998 tarih ve 1998/220-1998/262 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Ulus tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı, davalı kooperatif üyesi olduğunu, ancak davalı tarafından su verilmemesi nedeniyle meyve ve kavak ağaçlarının zarara uğradığını ileri sürerek, 482.500.000 lirasının faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkilinin kepesi olmadığı ve bütçesi yetersiz olduğu için davacının arazisinin bulunduğu yerdeki sulama kanalının temizlenemediğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere göre, davalının sulama kanalını temizlemeyerek su salmadığı için ağaçların kurumasına yol açtığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Davalı bütçe yetersizliği nedeniyle kanat temizliği yapılamadığı için sulama yapılamadığını savunmaktadır. Mahkemece davalı savunmasının doğruluğunun araştırılması bakımından gerektiğinde kooperatif kayıtlarının uzman bilirkişi aracılığıyla incelenmesi, ortaklar arasında eşitlik ilkesine aykırı davranılıp davranılmadığının araştırılması, bu arada davacının başka imkanlardan yararlanmamak suretiyle zararı azaltmak bakımından gerekli yollara başvurup, vurmadığı yani müterafik kusurlu olup olmadığının belirlenmesi ve sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazlı şekilde hüküm tesisi yerinde görülmediğinden kararın bu nedenle davalı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 17.05.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.