Taraflar arasındaki davanın Ankara 17.Sulh Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 2.12.1998 tarih ve 1998/772-1998/1394 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili parafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ali Orhan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.

Davacı vekili, müvekkil şirkete kasko sigortalı aracın, davalı elemanlarınca otoyolda açılan çukura çarparak hasarlandığını, hasar bedelinin sigortalıya 28.3.1997 tarihinde ödendiğini, davalı elemanlarının hiç bir işaretleme yapmadığından kazanın oluşumundan tam kusurlu olduklarını ileri sürerek, 175.947.000 TL nin ödeme tarihinden itibaren reeskont oranı üzerinden faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.

Davalı vekili, ödeme tarihinden itibaren l yıllık zamanaşımı süresinin dolduğunu, kaza yerine müvekkil elemanlarınca menhol kapağı konulduğunu, olay tarihinde de müvekkil elemanlarınca olay yerinde herhangi bir çalışma yapılmadığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre, davalının otoban köprüsü üzerinde açtığı çukura, davacıya kasko sigortalı aracın düşerek hasarlandığı, olayda davalının %100 kusurlu olduğu kaza nedeniyle sigortalı araçta 174.000.000 TL lik hasar oluştuğu, kaza tarihi ile dava tarihi arasında yasada öngörülen 2 yıllık zamanaşımı süresi dolmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile 174.000.000 TL nin 28.3.1997 tarihinden itibaren reeskont oranı üzerinden temerrüt faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.

Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.

Dava, haksız fiil hukuksal nedenine dayalı ve TTK.nun 1301 maddesine göre açılmış rücuen tazminat istemine ilişkin bulunmaktadır.

Davacı, sigorta sözleşmesine göre sigortalısına ödediği tazminatı, zarardan sorumlu olması gereken davalı Türk Telekom A.Ş.den talep etmektedir.

Davalı, süresi içinde zamanaşımı definde bulunmuş, mahkemece bu defi henüz KTK.nun 109. maddesinde öngörülen 2 yıllık zamanaşımı süresinin geçmemiş bulunduğu gerekçesi ile reddedilmiştir. Bu tür rücu davalarında zamanaşımı, sigorta ettirenin aynı şahıs aleyhine açabileceği davanın zamanaşımı süresine tabi olup, zamanaşımı da aynı tarihte başlar. Somut olayda zarardan sorumlu şirketin, mesuliyeti, KTK.nun 85. ve onu izleyen maddelerinde hükme bağlanmış olan işletenin sorumluluğundan değil, BK.nun haksız fiile dair 41. maddesinden kaynaklanmaktadır. 10.3.1997 kaza tarihinden 16.6.1998 dava tarihine kadar bir yılı aşkın süre geçmiş ve zamanaşımı cereyan etmiştir. Davanın bu sebeple reddi gerekirken, kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 21.05.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972