 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no: 1999/1139
Karar no: 1999/6034
Tarih: 01.07.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki İzmir 3. Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen l7.9.1998 tarih ve 1997/1903-1998/2468 sayılı kararın Yargıtay incelemesi duruşmalı olarak davalı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 29.6.1999 günde davacı avukatı Uğur ile davalı avukatı İsmail gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Çiftçi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının 11.12.199b tarihli temlikname ile Merkez Bankasından alacaklı olduğu toplam 99.482.019 Dolar bedelli navlun primini müvekkiline temlik ettiğini, bu temlikname gereğince, Merkez Bankasınca müvekkili bankaya 22.7.l997 tarihinde 50.764 dolar karşılığı 7.625.234.000 TL ödendiğini bakiye alacağın ödenmesi için davalıya başvurulduğunu ve sonuç alınamadığını, taraflar arasındaki temlik sözleşmesinin ivazlı olması ayrıca temlik sözleşmesinde davalı şirketin alacaklı varlığının ayrıca taahhüt etmiş olmasından dolayı ödenmeyen bakiye temlik bedeli 49.078.16 Doların ödenmeyen baki. ye temlik bedeli 49.078.16 doların ödeme günündeki TL karşılığının reeskont faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, müvekkilinin dava dışı T. A.Ş. nin 100.000 USD lik borcu nedeni ile 3. kişi olarak davacıya dava konusu temliki verdiğini, davacının bu temlik karşılığında müvekkiline bir ivaz vermediğini, temlikin ivazsız olduğunu BK, nun 169/3 maddesi uyarınca alınamayan temlik bedelinden dolayı müvekkilinin sorumlu olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı vekili, bu dosya ile birleşen 1997/1743 sayılı dosyada davacı - davalı bankaya 49.078.16 dolar borçlu olmadığının tesbitini talep ve dava etmiştir.
Mahkemece iddiaya, savunmaya, toplanan delillere bilirkişi raporuna göre, temliknamede davalı açıkça temlik konusu alacağının mevcudiyetini garanti ettiği, davacı banka davalı şirkete bu temlik karşılığında bir para vermemiş ise de davalı ile organik bağı bulunan T. A.Ş. nin davacı bankaya olan borcu için bu temlikin verildiği ve temlik işleminin bağışlama amacıyla yapılmadığını, bir an için temlikin ivazsız olduğu kabul edilse bile bilimsel öğretide ve Yargıtay'ın istikrar kazanmış içtihatları ile alacağın mevcudiyetinin garanti edilmesi halinde temlik edenin sorumlu olacağı gerekçesiyle asıl davanın kabulü ile 49.078.16 doların fiili ödeme günündeki Türk Lirası karşılığının l yıl vadeli dolar bazında açılan mevduat hesabına uygulanan faizin dava tarihi olan 24.12.1997 tarihinden itibaren uygulanmak suretiyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve davanın dayanağını teşkil eden 11.12.1995 tarihli temliknamede, temlik beyanından sonra ayrıca temlik konusu alacağın mevcudiyetini ve ödemelerin İ. Bankası Türk A.Ş. ye yapılacağı hususunun temlik borçlusu ile birlikte zamin olarak, temlik borçlusu T.C. Merkez Bankası A. Ş. İzmir Şubesinden teyidinin sağlanacağı" taahhüt ve kabul edilmek suretiyle BK.nun 169/1 maddesi anlamında temlik yapıldığı ve bu şekilde davalı şirketin temlik konusu alacağın ödenmemesinden temlik borçlusu gibi sorumlu olduğu anlaşılmasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz. itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 65.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye 267.458.526-lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 01.07.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.