Taraflar arasındaki davanın İstanbul 1.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 04.05.1998 tarih ve 605-780 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Gürkan A.Gençkaya tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili şirketin davalı şirketin nakliyat üstlendiği 1180 kap içerisinde bulunan 15482 adet Jackets'in nakliyat sigortasını yaptığını, gümrük rezerve zaptında 6 kapın eksik olduğunun anlaşıldığını, sigortalıya 21.01.1997 tarihinde 369.267.000.- lira tazminat ödediklerini, bunun tahsili amacıyla davalıya çekilen ihtara cevaben 231.307.000.- lira ödemeyi kabul ettiğini, ancak davalının hesap tarzının Varşova sözleşmesinin 22/b maddesine aykırı olduğunu, sözleşmede yer alan frank'ın altın frank olduğunu, bir altın frank'ın 0,05895 gr. 24 ayar altın içerdiğini, dava tarihi itibariyle 24 ayar altın gramın 1.612.000.- lira olduğunu buna göre davalının sorumluluğunun 1.876.368.000.- lira olduğunu beyanla 369.267.000.- lira rücu tazminatının ödeme tarihinden itibaren reeskont faizi ile davalıdan tahsilini dava ve talep etmiştir.

Davalı vekili cevabında malların 14.10.1996 tarihinde teslim edildiğini, eksik çıkan 7 kap bedeli olan 182.361.000lira'nın ödenerek şirketlerinin ibra edildiğini davaya konu edilen 6 kap içerisindeki maldaki eksikliğin gümrüğe teslim ettikten sonra oluştuğunu, 1615 sayılı Gümrük Kanununun 51. maddesi kapsamında kalan mallardan olduğunu bu nedenle taşıyıcının malı gümrüğe teslim etmesi ile sorumluluğun sona ereceğini, Türk Sivil Havacılık Kanununda malın tevdi ve muayenesi bakımından bir hüküm bulunmadığını, TTK.'nın 795. maddeye göre taşıyıcının imzasının bulunduğu muayene zaptının da bulunmadığını, uçaktan indirilip gümrüğe teslim edilen mallar hakkında tutulan zapt ta 6 kap eksikliğinden söz edilmediğini, müvekkilince tazmin edilen 7 kap eksikliğe ilişkin rapor tutulduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma ve dosyadaki belgelere göre benimsenen bilirkişi raporu doğrultusunda, Varşova Konvansiyonunu tadil eden Lahey Protokolünde taşıyıcının sorumluluğu kayıp malın kg.'ı başına 250 poincare Frank'ı ile sorumlu olarak tespit edilmişse de 4 no'lu montreal protokolü ile kayıp mallarda taşıyıcı sorumluluğu kayıp malın kg.'ı başına 17 SDR ile sınırlandırıldığı, Türkiye 3736 S.K, ile protokolü onayladığı gerekçesiyle davanın kabulü ile 369.267.000.- lira'nın 22.05.1997 tarihinden itibaren uygulanacak değişen oranlarda reeskont faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmiştir.

Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.

Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile kararın onanması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA 13.294.000.- lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 01.03.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972