 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/9387
Karar No : 1999/1050
Tarih : 18.02.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki Kayseri 4. Asliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 26.12.1997 tarih ve 1064-987 sayılı kararın Yargıtay incelemesi duruşmalı olarak davacı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 2.2.1999 günde davacı avukatı Yalçın ile davalı avukatı Mustafa gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra bazı noksanlıkların ikmali için dosya mahalline gönderilmişti. Bu noksanlıkların giderilerek dosyanın gönderildiği anlaşılmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Çiftçi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar. duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin ve davalının dava dışı Y. Gıda Sanayii Ltd. Şti.nin mirastan intikal eden 40 payına 1/2 oranında hissedar iken 20.2.1988 tarihide yapılan miras taksim sözleşmesi ile Y. Gıda Sanayii Ltd. Şti. indeki davalı hissesi olan 20 pay müvekkiline verildiği halde, davalının sözleşmeye uymadığını ileri sürerek miras taksim sözleşmesi uyarınca müvekkiline isabet eden dava dışı şirketteki 20 payın müvekkiline intikal ettiğinin devir ve tesbitine, şirket defterlerine işlenmesine, ticaret siciline tesciline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, pay devrinin söz konusu olmadığını pay devrinin TTK. 520 maddeye uygun yapılması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddiaya. savunmaya, toplanan delillere bilirkişi raporuna göre, taraflar arasında miras taksim sözleşmesi düzenlenmiş olmasına rağmen, davacı ve davalı dava konusu şirketteki paylarını payları oranında devam ettirip, şirket kayıt ve defterlerine işledikleri ve ayrıca devir sözleşmesinin TTK. 520/5 maddesindeki şartlara uymadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, miras yolu ile intikal eden dava dışı Y. Gıda Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi'nden davalıya ait 20 paylı davacıya ait olduğunun tesbitine ilişkindir.
TTK. 521/1. maddesine göre, bir payın miras yolu ile veya karı-koca mallarının idaresine ait hükümler gereğince iktisabı için ortakların muvafakatına lüzum yoktur. TTK. 521. madde hükmü, mirasın kanuni (MK. 439 ve devamı md.) ve mansup (MK.463) mirasçılarla, lehine vasiyet edilen kimseler (MK.464) tarafından iktisabı hallerini içine aldığı gibi MK. 474 madde gereğince miras mukavelesi ile vaki iktisaplara, mirasda taksime ve taksim mukavelesine (MK.581,587) de şamil olduğu kabul edilmektedir (Bak.Prof Dr. Hayri Domaniç, Limited Şirketler Hukuk ve Uygulaması TTK. Şerhi-III. İst. 1989 sh. 281 vd. , Poroy Tekinalp Çamoğlu, Ortaklıkları ve Kooperatif Hukuku ist. 1997/ Baskı 1667 Paragraf).
Diğer taraftan anasözleşmede payın miras yolu ile intikali hakkında engelleyici bir kayıt da bulunmamaktadır.
Dava konusu olayda, taraflar murislerinden kalan tüm mirası 7.2.1988 tarihli protokolle paylaştıkları gibi dava konusu edilen limited şirket payını da davalı davacıya devretmiştir. O halde, bu pay davalıya miras yolu ile intikal edip ve kendi rızası ile davacıya devrettiğine göre artık bu durumda TTK. 520/5. maddesinde belirtilen şartı aramamak ve TTK. 521/1. maddesine göre devrin varlığının kabulü gerekir. Kaldıki taraflar arasındaki 7.8.1988 tarihli protokol taraflarca uygulanmıştır. Bu durumda davalının iyiniyetinden de bahsedilemez. Açıklanan bu nedenlerden dolayı davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru olmamış kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA. 30.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 18.02.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.