Taraflar arasındaki davanın Beyoğlu 4.ASliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 17.6.1998 tarih ve 433-341 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ayşe Altun tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili şirkete kasko poliçesiyle sigortalı aracın 29.3.1997 tarihinde davalıya ait otoparkda park edildiği yerden çalınıp. bilahare hasarlı olarak bulunduğunu, olayın meydana gelmesinde garaj sahibi olan davalının kusurlu olduğunu ileri sürerek müvekkilince sigortalısına ödenen 771.616.000 liranın 29.5.1997 ödeme tarihinden itibaren faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, BK.nun 55. maddesine göre müvekkilinin, böyle bir olayın olmaması için geçerli tedbirleri aldığını, aracın silahlı iki kişi tarafından çalındığını, istenen tazminatın fahiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre, hırsızlık olayının meydana geldiği otoparkta gerekli tedbirlerin alınmasına rağmen garajın büyüklüğü ile giriş çıkış koridorlarının genişliği dikkate alındığında garajdan oto hırsızlığının yapılabileceği, olayın doğal hırsızlık mahiyetinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.

Dava, davalıya ait otoparktan çalınan ve hasarlı olarak bulunan kasko sigorta poliçesi ile sigortalı otonun sahibine ödenen sigorta bedelinin rücuen tahsili istemine ilişkindir.

Borçlar Kanunu'nun 464/2. maddesi uyarınca mudi, ida sebebiyle husule gelen zararın kendi kusuru olmaksızın vukua geldiğini ispat etmedikçe, tazmin ile mükelleftir. Davalıya ait otoparka bırakılan araç 29.3.1997 pazar günü saat 04.00-05.00 sıralarında kimliği meçhul şahıslar tarafından çalındıktan sonra hasarlı olarak bulunmuştur. Park görevlilerinin otonun anahtarını üzerinde bırakması ve güvenlik önlemlerinin yetersiz olması nedeniyle söz konusu hırsızlık olayının gerçekleştiği davalı tanık

beyanlarından anlaşılmaktadır. Bu durumda davalının, BK.nun 464/2. maddesinde düzenlenen kurtuluş beyyinesinden yararlanabileceğini gösterir kanıt sunamadığı gibi. belirtilen ihmali hareketlerinden dolayı kusurlu bulunması nedeniyle sigortalı araçta meydana gelen hasardan sorumlu olduğunun düşünülmemesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 08.02.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972