Taraflar arasındaki davanın Muğla Asliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 18.3.1998 tarih ve 173-96 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Gürkan A.Gençkaya tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili firmadan yolcu taşımacılığı yapan 11 adet otobüs sahibinin 17.12.1994 tarihinde fesih ihbarnamesi göndererek müvekkili firmada ayrıldıklarını, davalı şirketin 9.1.1995 tarihinde Muğla'da yayınlanan Hamle Gazetesinde "yıllarca P.. Turizmde çalışan 11 ekip arkadaşı K. K. Turizm'e geçmiştir" şeklinde incitici ilan vererek müvekkilinin Muğla havalesine karşı kötülediğini, bu durumun haksız rekabet olduğunu, bu ilan ile yolcular üzerinde kötü yönetim, kötü hizmet varmış şamasını yaratarak bilet satışlarında düşme meydana getirdiklerini, aynı gazetenin 12.1.1995 sayılı nüshasında davalı şirketin "P.. Turizm hakkında üzücü ima yer almıştır" şeklinde düzeltme yaptığı ancak bu düzeltmenin aynı sayfada ve tarih belirterek olması gerektiğini, buna ayrılmadığını beyanla 100.000.000 lira maddi ve 1.000.000.000 lira manevi tazminata hükmedilmesini dava ve talep etmiştir.

Davalı vekili cevabında, yetki ve husumet itirazında bulunarak ilandan haberleri olmadığını otobüs sahipleri tarafından verilmiş olduğunu öğrendiklerini, istenen tazminatın fahiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma ve dosyadaki belgelere göre davacı firmasının defter ve belgelerinin ibraz edilmemesi nedeniyle davanın ispat edilemediği, ayrıca gazetede yayınlanan ilanın kötüleyici reklam mahiyetinde olmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.

1-Dava haksız rekabet nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın tazminine ilişkindir.

Mahkeme kararının gerekçe kısmındaki açıklamalarda önce haksız rekabetin varlığı kabul edilmiş, daha sonra haksız rekabet şartlarının oluşmadığı kabul edilerek kararda çelişkiye düşülmüştür. Gerekçede davacı firmanın zarar görüp görmediği hususunun "P.. Firmasının Muğla acentası olan K... Turizm Sanayi Tic Ltd Şti.nin Aralık 1994, Ocak 1995 aylarında sattığı bilet sayıları ile mukayesesi ile tesbit edilebileceği, bu defter ve. belgelerin dosyaya ibraz edilememesi nedeniyle davanın ispat edilemediği" .' kabul edilerek haksız rekabetin varlığının benimsendiği ancak zararın miktarının tespit edilemediği vurgulanarak davanın ispat edilemediği belirtilmiş olmasına rağmen, konuya devamla bu kez "H.. Gazetesinde yayınlanan ilanın 11 adet otobüs şoförünün davacı firmadan ayrıldığından ibaret olduğu, kötüleyici bir reklam maliyetinde olmadığı, olayda TTK.nün 57.maddesine göre haksız rekabet oluştuğunun ispat edilememesi nedeniyle" istemin reddedildiği açıklanmıştır. TC. Anayasasının 141/3.maddesi, hükümlerin gerekçeli olması gerektiğine amir ûlup, HUMK.nun 389.maddesine göre verilen kararın şüphe ve tereddüt yaratmayacak şekilde sarih ve açık yazılması gerektiği düzenlenmiş ve HUMK.nun 428.maddesine görede Yargıtay incelemesi sırasında kararın usul ve yasaya uygun olup olmadığının gerekçe sayesinde saptanabileceği belirtilmiş olmasına göre bu hususları ihtiva etmeyen şekilde çelişkili gerekçe kurulması doğru görülmemiştir.

2-Davalı firma önceden davacı firmada çalışan 11 otobüs şoförünü bünyesine alarak çalıştırmaya başlamış ve bu durumu mahalli gazete olan Hamle Gazetesinde "Not:Onbir Ekip Arkadaş K. K. Turizm'e geçmiştir. Yıllarca P.. Turizmde çalışan" şeklinde ilan vererek duyurmuş, davacı firma bunun üzerine iş bu davayı açarak, yolcu kitlesi üzerinde kötü yönetim, kötü hizmet verilmiş sanısı yaratıldığını beyanla uğradığı maddi ve manevi zararın tazminini istemiştir.

Türk Ticaret Kanununun haksız rekabetle ilgili hükümlerine göre haksız rekabet, aldatıcı hareket veya hüsnüniyet kaidelerine aykırı sair suretlerle iktisadi rekabetin her türlü suistimalidir. buna göre bir eylemin haksız rekabet olarak nitelenmesi için, bu eylemle bir şahsın ekonomik rekabet hakkının suistimal edilmesi ve ekonomik menfaatlerinin zarar görmüş olması veya böyle bir tehlikeyle karşı karşıya kalması gerekir.

TTK.nün 58.maddesine göre bu tür davaları haksız rekabet yüzünden müşterileri, kredisi, mesleki itibarı, ticari işletmesi veya diğer iktisadi menfaatleri bakımından zarar gören veya böyle bir tehlikeye maruz bulunan kimselerin açacağı öngörülmüştür.

Davalı firma gazeteye verdiği ilan ile davacı firmada çalışan 11 şoförün kendi firmasına geçmekle davalı firmada iyi şoför kalmadığını vurgulamaktadır. Bu şekilde bir ilan ile karşı karşıya kalan davacı firmanın iktisadi menfaat bakımından zarar tehlikesi ile karşı karşıya kaldığı duraksamaya yer vermeyecek şekilde açıktır. Kaldı ki davalı firma aynı gazetenin 12.1.1995 tarihli nüshasında "Açıklama ve özür" başlığı altında bir ilan daha vererek davacı firma hakkında üzücü imada bulunduklarını ve bu yanlışlıktan dolayı üzgün olduklarını belirterek yayınladıkları ilk ilanın davacı firma için kötüleyici mahiyette bulunduğunu kabul etmişlerdir.

O halde mahkemece, yapılacak iş, davacıyı bir zarar tehlikesine maruz bırakan, incitici ve haksız olan ilanın haksız rekabet olduğunun kabulü ile, davacı vekilinin 18.3.1998 tarihli celsedeki beyanının maddi tazminat talebinden feragat olup olmadığının HUMK.nun 151/son maddesine uygun olarak tespit edilerek sonucuna göre hüküm kurulması ve manevi tazminat yönünden de TTK.nün 58/e maddesince gönderme yapılan Bk.nun 49.maddesine göre manevi tazminat için hukuka aykırılığın mevcut olmasının yeterli olduğu, bu tür (haksız fiil) niteliğindeki "haksız rekabet" olgusunun da hukuka aykırılık unsurunu taşıdığı kabul edilerek bu kavrama ilişkin genel ilkeler gözetilmek suretiyle davacı firma yararına uygun miktarda manevi tazminatın kabulü yerine yazılı olduğu gerekçelerle reddi doğru görülmemiştir.

SONUÇ: Yukarıda l ve 2 numaralı bentlerde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15.02.1999 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Dava, haksız rekabet nedeniyle maddi manevi tazminat istemine ilişkindir.

Davacı vekili dava dilekçesinde,davacı firmada çalışan 11 adet otobüs sahibi 27.12.1994 tarihinde, aralarındaki yolcu taşıma sözleşmesini feshedip ayrıldıklarını, 9.1.1995 tarihli Hamle Gazetesindeki ilanla davalı firmada çalıştıklarını öğrendiği, ilanda incitici beyanda bulunulduğunu ileri sürmüştür. Oysa 11 adet otobüsün daha önce davacı firmada çalıştıkları ve ihtarname keşide ederek sözleşmeyi feshettikleri ve davalı firmada çalışmaya başladıkları bir gerçektir. Hamle gazetesindeki ilan "K. K. Turizm 69 yıllık tecrübesine dayanarak yeni yılda Muğlalı hemşehrilerimizin 304 otobüsleriyle siz  sayın yolcularımızın hizmetindedir.

Not:0nbir ekip arkadaş K. K. Turizm'e geçmiştir.

Yıllarca Pamukkale Turizmde çalışan" şeklindedir, ilandaki belirtilen gerçek olduğu hususunda uyuşmazlık yoktur. Onbir ekip P..'den ayrılıp K. K.'ta çalışmıyor demiyor. O halde bu ilanda TTK.56 ve 57 maddelerinde öngörülen haksız rekabetin varlığından sözedilemez. Davalının sonradan özür ilanı vermesi de ilk ilana hakaret edici incitici bir içerik kazandırmaz, bu nedenlerle sonucu itibariyle maddi tazminatın ve incitici beyan olmadığından manevi tazminatın reddine karar verilmesi doğru olduğu kanısında olduğundan sayın çoğunluğun kararın bozulması yönündeki görüşüne katılamıyorum.

Fehmi Ulusoy

Üye

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972