Taraflar arasındaki İstanbul 3.Asliye Ticaret Mahkemesince görülerek verilen 18.05.1998 tarih ve 1996/751 - 1998/810 sayılı kararın Yargıtay incelemesi duruşmalı olarak davalılar vekilleri ve Muk. davacı tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 27.04.1999 günde davacı ve muk. davalı avukatı Şamil ile davalı avukatları Teoman ve Oğuz gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Hüseyin Çiftçi tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkili şirketin 1910 yılından beri Almanya'da ve dünyanın çeşitli Ülkelerinde faaliyette bulunduğunu, 1975 yılından beri Springer Pinsel markasını taşıyan sulu boya fırçalarını imal ettiğini ve bu marka ile fırça modellerini Almanya'da 21.03.1985 tarihinde 532 sayfa nosu ile Ansbach Sicil Mahkemesi'nde ve 01.02.1990 tarihinde 149000831.6 nosu ile Federal Almanya Patent Dairesi'nde bir dünya markası olarak tescil ettirdiğini, müvekkili firmanın, Türkiye'de bir marka tescilinin bulunmadığını, davalıların davacı firma Springer Pinsel ile aralarındaki ticari ilişki gereği yıllarca, müvekkilinin imal ettiği ürünleri sattığını, müvekkili şirketin daha sonra, davalılardan E. Kimya Ltd.Şti.'nin "Springer" marka ve tanıtıcı işaretini 157725 no'lu 20.02.1995 tarihli ve 157531 no ' lu 25.10.1994 tarihi marka tescil belgeleri ile tescil ettirdiğini öğrendiğini, davalılardan O. Kırtasiye İmalat Dağıtım ve Pazarlama Ltd.Şti.'nin ise müvekkili firmanın marka ve tanıtıcı işaretini daha önce 14.05.1992 tarihinde tescil ettirdiğini, bu marka üzerindeki haklarını 28.03.1995 tarihinde E. Kimya'ya noter senedi ile devrettiğini ve bu durumun şerh ve ilan edildiğini, yıllarca aralarındaki ticari ilişki gereğince müvekkili şirketin ürünlerini satan davalıların iyiniyetli olamayacaklarını, 556 sayılı KHK.'nun l/i maddesi ve Paris Sözleşmesi'nin 1. mükerrer 6. maddesi uyarınca davalıların tescil ettirmiş olduğu markanın terkinini, söz konusu eylemin haksız rekabet olduğunun tesbit ve menine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalılar vekili cevabında; davacının korunmaya değer hiçbir hakkının bulunmadığını, sermayesinin sadece 50.000 DM. olduğunu ve bu miktarda sermayeye sahip bir şirketin dünyanın çeşitli ülkelerinde faaliyette bulunmasının mümkün olmadığını, davacının Almanya'da tescilli markasının bulunmadığını, "Spring" Markasının sadece çok büyük bir kuruluş olan ve matbaa sanayiinde faaliyet gösteren "Springer Verlag KG" firması adına tescilli olduğunu, 21.03.1983 tarihinde 532 sayfa no'su ile Ansbach Sicil Mahkemesi'nde ve 01.02.1990 tarihinde de M90000S316 No'su ile Alman Patent Dairesi'nde yapıldığı iddia edilen tescillerin kesinlikle marka tescili olmadığını, davacının Türkiye'de Marka tescilinin bulunmadığını 157531, 134897 numaralar sayılı Markalar Kanunu davada iptalleri istenilen 157725, ile tescilli markaların hepsinin 551 yürürlükte bulunduğu sırada tescil edildiğini, bu nedenle o Kanundaki haklardan istifade edileceğini, 556 sayılı KHK.'ya dayanılamayacağını, davalılar hakkında dava açıldığını ve bunun bekletilmesi gerektiğini savunarak, davanın reddini, karşı dava olarak da, davalı E. Kimya Ltd.Şti.'nin müvekkilinin tescilli markasına tecavüz ettiğini, bu durumun haksız rekabet teşkil ettiğini ileri sürerek haksız rekabetin tespiti ile menini talep ve dava etmiştir.

 

 

 

 

 

Mahkemece iddiaya, savunmaya, toplanan delillere, bilirkişi raporuna göre; tarafların belirli bir tarihe kadar ticari alış verişte bulundukları ticari ilişki sona erdikten sonra davalı şirket ürettiği fırçalar üzerine "SPRİNGER ART BRUSHES 110 ROTMARDR MADE İN GERMANY" ibaresini kullanarak üretmeye başladığı, Springer Pinsel markasının ilk kez davacının meşhur ve maruf hale getirdiği davacı ürünlerinin kalitesinin daha iyi olduğu, davalı şirketin davacının şöhretinden yararlanmak amacıyla hareket ettiği, davalının ürettiği fırçalarda kullanılan yazılar ve dizaynlar her yönüyle bir iltibas olduğu, Paris Sözleşmesinin 1. mükerrer g. maddesi hükümleri uyarınca tescil isteğini red veya hükümsüz kılma yüklemi bulunduğunu, 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 1. maddesinin 1. bendi mutlak bir tescil red sebebi olarak saydığını aynı kararnamenin 8/4 maddesinin de davacı yararına düzenlemeler getirdiği, davalıların her yönüyle kötüniyetli olduğunun anlaşılmakta olduğunu, davalı yanın her ne kadar markaları Türk mevzuatına uygun olarak tescil edilmiş ise de 556 sayılı KHK.'nın ve Paris Sözleşmesi hükümleri dikkate alınarak karşı davanın dinlenme koşulları bulunmadığı gerekçesiyle, asıl davanın kabulü ile, davalıların tescilli markalarının 556. Sayılı KHK.'nın 42. maddesi uyarınca hükümsüz sayılmasına, davalılarca yaratılan davacı markasına karşı oluşan haksız rekabetin TTK.'nünün 56, 57/5 ve 53/a maddesi uyarınca tesbiti ile 58/b maddesi uyarınca haksız rekabetin menine, hükmün ilanına, davalı ve karşı davacı E. Kimya San. İç ve Dış Ticaret Şirketi'nce açılan karşı davanın reddine karar verilmiştir.

Kararı, davalılar vekilleri temyiz etmiştir.

1-Dava dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı-karşı davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.

2-Ancak, davacı dava dilekçesinde, 157725 no'lu 20.02.1995 tarihli, 157531 no'lu 25.10.1994 tarihli 134897 no'lu ve 14.05.1992 tarihli tescil markaların iptalini istemiş olup mahkemece ise talebi aşar bir şekilde davalıların tüm markalarını kapsayacak şekilde hükümsüz sayılmasına karar verilmesi doğru olmamış ve kararın bu sebeple davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.

SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentde yazılı nedenlerle davalı-karşı davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine (2) nolu bentde yazılı nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, 30.000.000.- lira duruşma vekillik ücretinin yek diğerinden alınıp, yek diğerine verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 29.04.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972