Taraflar arasındaki davanın (İzmir 7. Sulh Hukuk Mahkemesi)nce görülerek verilen 6.7.1998 tarih ve 70-771 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, davalıya ait ve müvekkiline trafik poliçesi ile sigortalı aracın sürücüsü alkollü iken karıştığı trafik kazasında oluşan hasar bedelinin müvekkili tarafından ödendiğini ileri sürerek, 100.000.000 TL.nın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

 

Davalı vekili, müvekkilinin ikametgahı ve olay yeri olan Kınık Mahkemelerinin yetkili olduğunu savunmuştur.

 

Mahkemece toplanan deliller ve yaptırılan kusur ve hasar incelemesi sonucuna göre, davanın kabulüne karar verilmiştir.

 

Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.

 

1- Yukarıdaki açıklamalardan da anlaşılacağı üzere dava, zorunlu trafik sigortacısının poliçe genel şartlarının 4. maddesine dayanarak kendi akidi olan sigorta ettirene karşı açmış bulunduğu rücu istemine ilişkindir.

 

Bu şekilde açılan dava niteliği itibariyle KTK.nun 85. maddesinde düzenlenen işletenin hukuki sorumluluğuna ilişkin bir dava türü olmayıp, aynı Yasanın 95/2. maddesinde öngörülen ve sözleşmeye aykırılıktan kaynaklanan bir dava türüdür. Bu durum karşısında hukuki sorumluluğa ilişkin davalardaki yetki kuralını getiren KTK.nun 110. maddesinin uygulama alanı bu davada bulunmamaktadır. Poliçe genel şartlarındaki (yetkili mahkeme) başlıklı 16. maddesi de yukarıda değinilen yasa hükmüne paralel olarak hukuki sorumluluğa ilişkin davalar bakımından yetki anlaşmasını getirmiş olmakla bu maddeye göre de bu davada yetkili mahkemenin belirlenmesi mümkün değildir.

 

0 halde; bu davanın HUMK.nun 9 ve 21. maddelerinde belirlenen yetki kurallarına göre belirlenecek yetkili mahkemede görülmesine karar verilmesi gerekirken, yetkisizlik itirazının KTK.nun 110. maddesi hükmüne göre reddine karar verilmiş olması isabetsiz görülmüş ve kararın bu yönde davalı yararına bozulması gerekmiştir.

 

2- Öte yandan, dava yukarıda da değildiği üzere sigortacının kendi sigortalısına karşı yine poliçe genel şartlarının 4. maddesinin (a) ve (c) bentlerine dayanılarak açılan bir dava olduğuna göre, mahkemece bu madde koşullarının oluşup oluşmadığı uzman bilirkişi aracılığı ile araştırılmaksızın sadece kusur raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olması da doğru görülmemiştir.

 

SONUÇ: Yukarıda (1) ve (2) numaralı bendlerde açıklanan nedenlerle kararın davalı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 29.1.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972