 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/7111
Karar No : 1999/2092
Tarih : 11.3.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- KISA KARARLA GEREKÇELİ KARARIN ÇELİŞKİLİ OLMASI ( Mahkemenin Bozmadan Sonra Kısa Kararla Bağlı Olmaksızın Yeniden Hüküm Kurması )
- TAZMİNAT MİKTARLARI ARASINDA ÇELİŞKİ BULUNMASI ( Kısa Kararda ve Gerekçeli Karardaki - Mahkemenin Yeniden Hüküm Kurması )
- GEREKÇELİ KARARLA KISA KARARIN ÇELİŞKİLİ OLMASI ( Mahkemece Bozmadan Sonra Vicdani Kanaate Göre Yeniden Hüküm Kurulacağı - Önceki Kararla Bağlı Olmama )
- 1086/m.382, 388, 389, 428
- ( YİBK. Esas No : 1991/7, Karar No : 19 92/4, 10.4.1992 )
DAVA : Taraflar arasındaki Ankara 19.Asliye Hukuk Mahkemesi görülerek verilen 22.4.1998 tarih ve 907-259 sayılı kararın Yargıtay incelemesi duruşmalı olarak davalı vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için belirlenen 9.3.1999 günde davacı avukatı Aydın Erdoğan ile davalı avukatı F.Cumhur Dalkılıç gelip, temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan ve duruşmada hazır bulunan taraflar avukatları dinlenildikten sonra duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakılmıştı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi Seyfi Çizmeci tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
KARAR : Davacılar vekili, davalının işletmesi altındaki trenle yapılan taşıma sırasında yükün tünel girişine çarpması nedeniyle meydana gelen kazada yük refakatçısı Hüseyin T'ın vefat ettiğini, eşinin ve kardeşinin destekten yoksun kaldıklarını ve davacıların manevi zarara uğradıklarını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davacı Emine için 50.000.000.- lira maddi, 700.000.000.- lira manevi, kardeşi Mehmet T. ( 1947 D.'lu ) için 50.000.000.- lira maddi, bu ve diğer davacılar'ın her biri için 300.000.000.- lira manevi tazminatın olay tarihinden itibaren reeskont oranında faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, öncelikle işbölümü itirazında bulunmuş ve davanın Asliye Ticaret Mahkemesinde görülmesi gerektiğini ileri sürmüş, esasa ilişkin cevabında, kazanın, ölen Hüseyin T'ın refakat ettiği yükün bağlantı tellerinin kopması sonucu tünel girişine çarpması sonucu meydana geldiğini, ölenin kusurlu davrandığını, müvekkili işletmenin bir kusurunun bulunmadığını, kazada ölen Hüseyin'in davacılara desteğinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, dosyadaki kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre; kazanın meydana gelişinde davalı TCDD'nin tamamen kusurlu bulunduğu, davacı Emine A'ın destek yoksunluğu zararının 16.829.136.313.- lira olduğu, davacı Mehmet Topal'ın murisin desteğinden yararlanmadığının anlaşıldığı gerekçesiyle davacı Emine A. için 50.000.000.- lira maddi, 200.000.000.- lira manevi tazminatın, diğer davacıların her biri için 100.000.000.- lira manevi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin isteğin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Mahkemece kısa kararda davacı Emine A. lehine 16.829.136.313.- lira maddi tazminata hükmedildiği halde, gerekçeli kararda bu davacı lehine 50.000.000.- lira maddi tazminata hükmedilmiş, böylece kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki doğmuştur.
Kısa karar ile gerekçeli kararın birbirine uygun olması usul gereği olup; böyle bir çelişki bulunması kişilerin yargıya olan güvenini sarsar. 10.4.1992 tarih ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararında da açıklandığı üzere kısa karar ile gerekçeli kararın çelişkili olması durumunda mahkemece önceki kısa karar ile bağlı kalınmaksızın, çelişkiyi kaldırmak kaydıyla vicdani kanaatine göre yeniden bir hüküm kurulmalıdır.
Açıklanan bu nedenlerle kararın bozulması gerekmiştir.
2-Bozma sebeb ve şekline göre davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesi gerekli görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1.bentte açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, 2.bentte yazılı nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 30.000.000.- lira vekillik ücretinin davacıdan alınıp, davalıya ödenmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 11.3.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.