 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/5510
Karar No : 1998/8969
Tarih : 17.12.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 4.Ticaret Mahkemesince verilen 1.4.1998 tarih ve 551-307 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalılar vekilleri tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen 15.12.1998 gününde davacı avukatı Fehmi Ö... ile davalılar avukatı Emin G... ve asil Ali T... gelip temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan davalı asil Ali T... ve taraf avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması duruşmadan sonraya bırakılmıştı. Bu kerre dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinden Muzaffer İ...nün eserlerinin telif hakkını sözleşme ile diğer müvekkili A.Tevfik Ü...'nün sahibi olduğu Bilgi Yayınevine devrettiğini, sözleşmenin eserlerin TV. Video, Sinema ve reklamlar yoluyla işlenmesi hakkını da kapsadığını, davalı Ali T... Fikir Üretim Yapım Hizmetleri A.Ş. tarafından diğer davalı Banka için yapılan ve kredi kartlarının tanıtım için hazırlanmış reklam filminde Muzaffer İzgü'nün Lüp Lüp Makinesi adılı eserinde yer alan "Kese-Sabun" adlı öykünün eser sahibinden ve yayıncıdan izin alınmaksızın, eser sahibinin ismi dahi zikredilmeksizin kullanıldığını, FSEK. gereğince müvekkillerinin maddi ve manevi haklarının zarara uğradığını ileri sürerek FSEK. md. 68 gereğince 500.000.000 lira maddi, 100.000.000 lira manevi tazminatın ihtarname tarihinden itibaren reeskont oranında faizi ile birlikte müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Ali T... Fikir Üretim Hizmetleri A.Ş. vekili müvekkili tarafından yapılan reklam filminin senaryosunun davacı Muzaffer İ...'nün öyküsünden olayın hamamda geçmesi, müşteri-tellak ilişkisini konu edinmesi haricinde tamamen farklı olduğunu, böyle bir konunun sadece fikir verme olup; FSEK. in fikri değil eseri koruma altına aldığını, davacıların telif haklarını ihlal edici bir işlem yapılmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı Y. Kredi Bankası vekili, dava konusu reklam filminin yapımcısının diğer davalı olduğunu, banka için yapılan bu reklam filminin hazırlanmasında müvekkilini hiçbir katkısının olmadığını ve müvekkiline husumet, yöneltilemeyeceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, dosyadaki kanıtlar ve bilirkişi raporuna göre; davacılardan Muzaffer İ...'ye ait olan ve teklif hakkı diğer davalıya devredilen eserin izin alınmaksızın davalılar tarafından reklam filminde kullanıldığının anlaşıldığı gerekçesiyle 500.000.000 lira maddi tazminatın 30.4.1996 tarihinden itibaren reeskont oranında faizi ile davalılardan tahsili ile davacı A.Tevfik K...'ye ödenmesine, 100.000.000 lira manevi tazminatın dava tarihinden itibaren yasal faizi ile davalılardan alınıp davacı Muzaffer İ...'ye ödenmesine karar verilmiştir.
Kararı davalılar temyiz etmişlerdir.
1-Dava FSEK. 66. maddesine 4110 sayılı yasa ile eklenen son fıkrasında sözü edilen "tecavüzün refi davası" değilse de, haksız fiilin işlendiği yer itibariyle davanın açıldığı yer mahkemesi yetkili olup, davalı tarafın yetkiye ilişkin temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Ancak, davacılar FSEK. md. 68 gereğince telif ücreti talep etmişlerdir. Bu konuda uzmanlığı olmayan bilirkişi heyetinden alınan rapora itibar edilmesi ve karar yerinde de tartışılmadan hüküm kurulması doğru görülmemiştir. O halde, mahkemece uzman kişilerden oluşacak yeni bir bilirkişi heyetinden rapor alınarak davacının talepleri değerlendirilmeli ve sonucu çerçevesinde bir karar verilmelidir.
3-Bozma sebep ve şekline göre faize ve vekillik ücretine ilişkin temyiz itirazının şimdilik incelenmesine yer olmadığına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalıların yetkiye yönelik temyiz itirazlarının reddine, 2. bentte yazılı nedenlerle hükmün davalılar yararına BOZULMASINA, 3. bentte yazılı nedenlerle davalıların vekillik ücreti ve faize ilişkin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına 30.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davacılardan alınarak davalılara verilmesine, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde iadesine, 17.12.1398 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.