(2004 s. IlK. m. 67/2) -

 

 

Taraflar arasındaki (İstanbul Asliye 9. Ticaret Mahkemesi)nce görülerek verilen 4.12.1997 tarih ve 706 - 1088 sayılı kararın Yargıtay incelemesi duruşmalı olarak taraf vekilleri tarafından istenmiş olmakla temyiz dilekçesinin de süresinde verildiği anlaşıldıktan, tetkik hakimi tarafından düzenlenen rapor ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankaca ihraç edilen kurucu hisse senetlerinden (47) adedine sahip olduğunu, banka Ana sözleşmesinin 45. md. ile safi karın %10 unun kurucu hisse senedi sahiplerine dağıtılmasının öngörüldüğünü, sonradan bu oranın artan sermaye miktarlarına değil, (2.500.000) TL olan kuruluş sermayesine göre belirlenmesine dair ana-sözleşme değişikliklerinin iptal edildiğini, müvekkiline ödenmeyen 1992 yılına ait toplam (29.637.369.294) TL kar payının tahsili için girişilen icra takibine davalının haksız olarak itiraz ettiğini ileri sürerek, itirazın iptalini ve %40 icra inkar tazminatının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

 

Davalı banka vekili cevabında, kar payının dağıtımına ilişkin' 1992 yılına ait genel kurul kararına karşı davacının iptal davası açmadığını ve bu kararların davacı yönünden kesinleştiğini, alacağın zamanaşımına uğradığını, kurucu hisse senedi sahiplerine dağıtılacak kar payının kuruluş sermayesi ile sınırlandırılmasının mümkün olduğunu, temerrüt gerçekleşmediğinden faiz istenemeyeceğini, inkar tazminatı talebinin dayanaksız olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.

 

Mahkemece, mübrez delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, başka kurucu hisse senedi sahiplerince kar payının sonuçlandırıldığı 19.2.1988 ve 16.6.1990 tarihli genel kurul kararlarının iptali için açılan ve kabule sonuçlanan davaların kesinleştiği 19.10.1995 ve 5.5.1995 tarihlerine nazaran 19.12.1994 tarihinde girişilen icra takibine yönelik zamanaşımı definin yerinde olmadığı, kar payı dağıtımını kuruluş sermayesi ile sınırlandıran genel kurul kararlarının iptal edilmesi nedeniyle davacının, davalı banka bilançolarına göre alacağın tahakkuk tarihlerini en son sermaye miktarı ile oranlanarak davacıya ödenmesi gerektiği, BK.nun 101. maddesi anlamında davalı temerrüdü söz konusu olmadığından yetkisizlik kararı sonrası yapılan geçerli icra takip tarihi 15.5.1996 temerrüt başlangıcı olarak kabulü gerektiği gerekçesiyle Şişli 2. İcra Müdürlüğü'nün 1996/1 776 E. sayılı dosyasındaki takibe yönelik itirazın kısmen iptali ile takibin (9.768.435.025) TL. üzerinden ve %57 reeskont faizi uygulanarak devamı na ve inkar tazminatı talebinin reddine karar verilmiştir.

 

Kararı, taraf vekilleri temyiz etmişlerdir.

 

1- Dava dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davalı banka vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.

 

2- Davacı tarafın temyiz itirazlarına gelince;

 

Davacı intifa (kurucu hisse) senedi sahibinin, icra takibine konu ettiği kar payı alacağının likit nitelikte oluşuna yani unsurlarının ve hesap biçiminin yargılama ile hüküm altına alınmayı gerektirmeksizin bilanço ve kar zarar cetvellerine göre Banka Ana sözleşmesinin 45. maddesinde gösterilen esaslar doğrultusunda yapılarak saptanmasına, davalı bankaca tam ve doğru olarak önceden hesaplanmasının mümkün bulunmasına nazaran, İİK.nun 67/2. maddesi uyarınca davacı yararına %40 icra inkar tazminatına hükmedilmek gerekirken, bu alacağın likit olmadığı gerekçesiyle sözü edilen istem kaleminin reddi doğru görülmemiştir.

 

Öte yandan, Dairemizin bu konudaki yerleşmiş uygulaması uyarınca, davalı bankanın temerrüde düştüğü tarihin davacıya ödenmesi gereken kar payının sermayeye eklendiği, yani bu kar payını ödememe niyetiyle işlemler yapılıp kar payının ödenmeyeceği iradesinin açıklık kazandığı tarih olması nedeniyle her bir bilanço yılı itibariyle gerçekleşen temerrüt tarihleri araştırılıp sonucuna göre icra takibinden önce oluşan birikmiş faiz tutarının saptanması ve karar yerinde gösterilmesi gerekirken, icra takip tarihinin temerrüt tarihi olarak kabulü doğru bulunmamış, kararın bu yönden de bozulması gerekmiştir.

 

SONUÇ: Yukarıda 1. bentte yazılı nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, 2. bentte açıklanan nedenlerle davacı taraf temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), bakiye 263.663.660 lira temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 30.000.000 lira duruşma vekillik ücretinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine, 26.1.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

 

 

 

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972