 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/4103
Karar No : 1998/5754
Tarih : 21.9.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 13.Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 26.12.1997 tarih ve 536-970 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılardan Karayolları Gen. Müd. vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların maliki ve sigortacısı bulunduğu aracın müvekkiline kasko sigortalı araçla çarpışması, sonucu sigortalı araçta meydana gelen hasar bedelinin müvekkilce sigortalıya ödendiğini, olayda davalı sürücünün 6/8 oranında kusurlu bulunduğunu, bu kusur oranına tekabül eden 133.750.000 TL nin davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı sigorta şirketi vekili, müvekkilinin sorumluluğunun poliçe limiti ile sınırlı olduğunu beyan etmiştir.
Davalı Karayolları vekili, hasar ve kusur oranlarını kabul etmediklerini savunmuştur.
Mahkemece iddia, savunma ve toplanan, kanıtlara göre yaptırılan bilirkişi incelemesinde, olayda davalı yan sürücüsünün %75 oranında kusurlu olduğu ve bu kusur oranına tekabül eden hasar bedelinin 183.750.000 TL olarak belirlendiği gerekçesiyle, davanın kabulü ile, 183.750.000 TL nin dava tarihinden itibaren işleyecek %57 reeskont faizi ile birlikte (davalı sigorta şirketi poliçe limiti ile sınırlı olmak üzere) davalılardan müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı Karayolları Genel Müdürlüğü vekili temyiz etmiştir.
Davalı Karayolları vekili, kusur savunmuştur.
Mahkemece, karara esas alınan bilirkişi raporunda kusar incelemesi yapılmadığı ve daya dilekçesindeki kusur oranının esas alındığı, bu konuda açılan ceza davalarının kesinleşmediği anlaşılmaktadır, öte yandan BK.nun 53. maddesi uyarınca hukuk hakimi ceza hakiminin tesbit ettiği kusur oranı ile bağlı bulunmamaktadır. Bu durumda, mahkemece kusur yönünden bilirkişi incelemesi yaptırılarak oluşacak sonuç çerçevesinde hüküm kurulmak gerekirken, yazılı şekilde ve eksik inceleme ile; hüküm kurulması doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle, kararın davalı Karayolları Genel Müdürlüğü yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 21.9.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.