 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/3311
Karar No : 1998/5068
Tarih : 2.7.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasında açılan davadan dolayı Ankara Asliye 4.Ticaret Mahkemesince verilen 24.12.1997 tarih ve 426-690 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin kooperatif bünyesinde bulunan 18 nolu taşınmazın Emel K... isimli şahıstan devir alındığını ve davalı kooperatife üye olduğunu, kooperatife verdiği taahhütnameye uygun şekilde 7 tip proje çizdirmek suretiyle kooperatif yönetim kuruluna başvurduğunu ancak yönetim kurulunun 18.7.1997 günlü ve 27.3.1997 günlü kararları ile projelerin onaylanmadığını, ayrıca kooperatifin yönetim kurulunun inşaata başlamak teminatı altında sadece yönetim kurulu kararı ile istenen 12.000 DM nın 18.3.1997 tarihinde kooperatif hesabına yatırıldığını, yine 29.4.1997 ; tarihli yönetim kurulu kararı ile hissenin devir alındığı tarihten itibaren bu yana aylık 50.000.000 TL dan olmak üzere 1997 Mayıs ayı dahil 300.000.000 TL istendiğini, bundan sonrada aylık 50.000.000 TL istendiğini, Genel Kurulda bu yönde alınmış karar olmadığını ileri sürerek 27.3.1997 günlü, 18.7.1997 günlü yönetim kurulu kararlarının iptallerine inşaatın teminatı olarak yatırılan 12.000 DM nın karar tarihindeki Merkez Bankası efektif satış kuru üzerinden TL olarak müvekkiline iadesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının onaya sunduğu projenin Genel Kurul Kararına aykırı olduğunu, 11.6.1995 tarihli genel kurulda halen dahi ferden geçmemiş üyelere 1.11.1995 tarihine kadar inşaata geçmeyenlere kooperatifin belirlediği esaslara göre inşaat yaptırılacağı bunun içinde 300.000.000 TL peşin aylık 50.000.000 TL inşaat aidatının alınmasının kararlaştırıldığı, 16.6.1996 tarihinde yapılan genel kurulda 30.11.1996 tarihine inşaatların yapımının ertelenip 4.10.1996 da üye olan davacının bu yükümlülüğü yerine getirmediğini, adına kooperatifçe inşaata başlanması gerektiğinden daha önce yatırılması gereken aidatların o güne kadarki birikmişinin istendiğini, davacının da ödediğini, 22.6.1997 tarihinde yapılan Genel Kurulda inşaatlarına geçmemiş ancak aidatını yatırmak suretiyle inşaat taahhütte bulanan üyelere kendi serbest tip projelerini sunmalarının istendiğini, davacının bunu sunmadığı gibi inşaat için toplanan paraları geri istediğini savunarak haksız davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamından 27.3.1997 ve 18.7.1997 tarihli yönetim kurulu kararlarının iptaline ilişkin istemin genel kurula başvurma hakkının saklı tutularak reddine, davacının davalıya ödediği 12.000 DM nın hiçbir genel kurul kararına dayanmadığından karar tarihindeki merkez bankası efektif satış kuru olan 127.830 TL dan hesaplanacak 1.382.640.000 TL nın davalıdan tahsiline, davalı tarafından genel kurul kararları aksine inşaat aidatı adı altında davacıdan 300.000.000 TL nın istenemeyeceğine, ancak aylık aidatın 22.6.1997 tarihinden itibaren 5.000.000.000 TL ve 4 ncü madde uyarınca ek aidat olarak 8.000.000 TL olarak istenebileceğinin tesbitine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacı yatırmış olduğu aidatların iadesine karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili tarafından ise cevap dilekçesinde dava konusu iptali istenen yönetim kurulu kararlarının dayanağı olan genel kurul kararları gösterildiği gibi, " davacı vekili de son celse bilirkişi incelemesi yapılmasını talep etmiştir. Buna göre; mahkemece bilirkişi aracılığıyla kooperatif kayıtları üzerinde anasözleşme hükümleri ile genel kurul kararları dikkate alınmak suretiyle inceleme yaptırılarak davacının dava tarihi itibariyle kooperatiften talep edebileceği miktar saptandıktan sonra buna göre hüküm kurulması gerekirken, inceleme yapılmadan karar verilmesi doğru görülmemiş ve hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 2.7.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.