 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/3310
Karar No : 1998/5038
Tarih : 30.6.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasında açılan davadan dolayı Ankara Asliye 4. Ticaret Mahkemesince verilen 12.11.1997 tarih ve 975-539 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı ile davalılar Asım, Hasan, ülkü ve Nuri vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kooperatifin eski yöneticileri olan davalıların kooperatif müteahitine sözleşmeye aykırı ve fazla para Ödeyerek kooperatifi zarara uğrattığını, bu nedenle açılan ceza davasının da mahkumiyet ile neticelendiğini ileri sürerek, (215.754.781) TL nin zarar tarihinden yürütülecek ticari faizi ile davalılardan tahsilini talep ve dava etmiş, birleşen davada da, kooperatifin eski kontrol mühendisi olan davalı Macit K...'nin inşaatın fiili durumunu kontrol etmeden hakedişler düzenleyip, fazladan ve mükerrer ödemeler ile kooperatifi (167.805.431) TL zarara uğrattığı ileri sürülerek bu meblağın davalı Macit K...'den tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı İsmail, ülkü, Asım, Hasan ve M.Nuri cevaplarında yaptıkları fiil ve işlemlerden dolayı müteakip genel kurullarda ibra edildiklerini, yapılan harcamaların sözleşmeye uygun yapıldığını savunarak davanın reddini istemişlerdir.
Diğer davalı Macit vekili de, yapılan işlemlerde bir usulsüzlük bulunmadığını, kaldı ki, müteahhitin taraf olduğu diğer davada, müteahite yapılmış bir fazla ödemenin söz konusu olmadığının anlaşıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere, bilirkişi raporlarına nazaran, davalı yönetim kurulu üyelerinin dava konusu işlemlerinden dolayı tam olarak ibra edildiklerinin söylenemeyeceği, kaldı ki, usul ve yasaya aykırı kooperatifi zararlandırıcı eylemlerinden dolayı davalı yöneticilerin ceza davasındaki mahkumiyetlerinin kesinleşmiş olup, sözleşmeye aykırı olarak yapılan fazla ödemelerden dolayı hesaplanan kooperatif zararından sorumlu oldukları, diğer birleşen davanın davalısı Macit yönünden ise, davacı kooperatif müteahhitine yapılmış bir fazla ödeme olmadığının yapılan kesin hesap sonucu ortaya çıktığı, hatta müteahhitin borçlu değil alacaklı olduğunun tesbit edildiği, bu durumda birleşen davanın yerinde olmadığı gerekçesiyle, asıl davanın kısmen kabulüne, (210.754.781) TL nın dava tarihinden yürütülecek %30 faizi ile davalılar İsmail Ö..., Asım K..., Hasan E..., Ülkü K... ve M.Nuri B...'ten müteselsilen tahsiline, birleşen davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalılar İsmail, Asım, Hasan, Ülkü ve M.Nuri vekillerince temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalılar Asım, Hasan, M.Nuri, İsmail ve Ülkü vekillerinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı vekilinin temyiz itirazlarına gelince, eski yönetim kurulu üyesi olan davalıların yükleniciye yersiz ve sözleşme dışı ödeme yapmaları kooperatife karşı bir nevi haksız eylem niteliğinde olduğuna göre, mahkemece, haksız yapılan ödeme tarihlerinin tespit edilerek talep gibi zarar tarihinden davacı yararına temerrüt faizine hükmetmek gerekirken, dava tarihinden faiz yürütülmesi .doğru olmadığı gibi, birleşen davanın davalısı Macit K...'nin kooperatif sorumlu mühendisi olduğu açıklanmış olmasına göre, ayrıca kooperatif ile ortaklık ilişkisinin bulunup bulunmadığının, ortaklık sıfatı yok ise sözleşmeli işçi statüsünde olup olmadığının açıklığa kavuşturularak, mahkemenin evvelemirde görev hususunu buna göre değerlendirmesi ve gerektiğinde işin esasına girilmesi gerekirken, bu husus gözden kaçırılarak yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olmuştur.
3- (2) nolu bentte açıklanan bozma şekil ve, sebebine göre birleşen dava yönünden davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte yazılı nedenlerle davalılar Asım, Hasan, M.Nuri, İsmail ve Ülkü vekillerinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte yazılı nedenlerle kararın davacı yararına BOZULMASINA, (3) nolu bentte yazılı nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 7.588.000 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 30.6.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.