 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/2584
Karar No : 1998/2497
Tarih : 20.4.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasında açılan davadan dolayı Ankara Asliye 1.Ticaret Mahkemesince verilen 15.5.1997 tarih ve 995-250 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili ile davalılardan Kıyası ve Mazhar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan sonra bazı noksanlıkların ikmali için dosya mahalline gönderilmişti. Bu kerre ikmalen gelmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kooperatifin eski yönetim kurulu üyeleri olan davalıların görevden ayrıldıkları 19.6.1994 tarihindeki genel kuruldan hemen sonra 20.6.1994 tarihindeki genel kuruldan hemen sonra 20.6.1994 günü yapılan devir teslimde, 451.500 TL kasa açıklarının çıktığını, 2.000.000 TL fazla ödeme yapıldığı veya ödenmediği halde ödenmiş gibi gösterildiği 1.092.500 TL değerindeki hesap makinasını ve 4.500.000.000 TL değerindeki matkabı iade etmediklerinin belirlendiğini ileri sürerek, 8.044.000 TL nın 20.6.1994 tarihinden itibaren tahsil tarihine kadar işleyecek %98 reeskont faiziyle davalılardan müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Mazhar Ş... vekili iddiaların doğru olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı Kıysi D..., kasa açığının spor malzemesi alımına dair fatura bedelinin bir kısmı olan yarısını karşıladığını, 2.000.000 TL nın önceki yönetim sırasında deftere işlendiğini, ancak para çıkışı yapılıp yapılmadığı belirlenemediğinden fatura bedelinin tamamen işlendiğini, matkabın malzeme odasından çalındığını ve hesap makinasının davalı Mazhar Ş...'te olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı cevap vermemiştir. :
Mahkemece toplanan deliller ve yaptırılan bilirkişi incelemeleri sonucuna göre davanın bilirkişi rapor doğrultusunda kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalılar Kıyası D... ve Mazhar Ş... ile davacı vekili temyiz etmişlerdir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı Kıyası D...'ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Ancak, dava dilekçesinde talep ve hüküm bölümünde kabul edilen 8.044.000 TL içinde, yargılama sırasında mahkemeye teslim edilen ve iadesine karar verilen hesap makinası bedelinin de bulunduğu gözetilmeksizin iade edilen makinanın ayrıca bedeline de hükmolunması yerinde görülmediğinden kararın bu nedenle davalı Kıyası Doğan yararına bozulması gerekmiştir.
3-Davalı Mazhar Ş... vekilinin temyizine gelince, Kooperatifler Kanunu'ndan doğan davalar aynı Yasanın 99/2.maddesi uyarınca basit yargılama usulüne bağlı olduklarından, HUMK.nun 176/1-11 madde, fıkra ve bendinde ise basit usûle bağlı tutulan işlerin adli aravermede görüleceği öngörüldüğünden ve süresinde yapılmayan temyiz istemleri hakkında Yargıtay'ca da bir karar verilebileceğinden, anılan davalı vekilinin 21.7.1997 tebliğ tarihinden itibaren 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 12.9.1997 günü yapılan temyiz isteminin HUMK.nun 432/4.maddesi uyarınca süre yönünden reddi gerekmiştir.
4-Davacı vekilinin katılma yolu ile temyiz istemlerinin ise, yöntemince harçlandırılıp temyiz defterine kaydı sağlanmaksızın yapıldıkları, bu suretle temyiz sürelerinin geçirildiği anlaşıldığından ayrıca davalı Mazhar Ş... temyizine katılma yolu ile temyiz hakkı, anılan şahsın temyiz istemi süre yönünden reddolunmakla doğmadan ortadan kalktığından davacı vekilinin karşı temyiz istemlerinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı Kıyası D...'ın sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle kararın davalı Kıyası D... yararına BOZULMASINA, 3 numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı Mazhar Ş...'in, (4) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacının temyiz istemlerinin REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 344.900 lira temyiz ilam harcının temyiz eden davacı ve davalı Mazhar'dan alınmasına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davalıya idesine, 20.4.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.