 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/121
Karar No : 1998/1557
Tarih : 9.3.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasında açılan davadan dolayı Ankara Asliye 4.Ticaret Mahkemesince verilen 19.11.1997 tarih ve 97/1091-1091 sayılı hükmün temyizen tetkiki ihtiyati haciz kararına itiraz eden vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
itiraz eden vekili, alacaklı vekili tarafından müvekkili şirket aleyhine alınan ihtiyati haciz kararının esas takibe geçilerek infaz edildiğini, ihtiyati haciz konu çekin sahte olduğunu, İİK.nun 266 ncı maddesi uyarınca icra Hakimliğince süresiz ve kati nitelikteki toplam 1.600.000.000 TL miktarındaki teminat mektubu karşılığında ihtiyati haciz kararının kaldırılmasına karar verildiğini, alacaklı görünenin hiçbir yerde ikametgahının bulunmadığını bu durumun İİK.nun 260 ncı maddesine aykırı olduğunu, ihtiyati haciz sebep ve şartlarının mevcut olmadığını ileri sürerek haksız ve dayanaksız ihtiyati haciz kararının kaldırılması ve yetersiz teminatın artırılarak depo ettirilmesini, teminatın davalar sonuçlanıncaya kadar iade edilmemesini talep etmiştir.
Alacaklı vekili, müvekkilinin çeki ciro yoluyla ve iyiniyetle ele getirdiğini belirtmiştir.
Mahkemece, ihtiyati haciz kararından sonra icra takibine başlanılmış olduğu ve icra Tetkik Merciince de ihtiyati, haciz kararının kaldırılmasına karar verildiği gerekçeleriyle talebin
görevsizlik nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Karar, ihtiyati haciz kararına itiraz eden vekilince temyiz edilmiştir.
İİK.nun 265.maddesine göre ihtiyati haczin kabul veya reddine ilişkin kararlar temyiz edilemez. Ancak, borçlu kendisi dinlenmeden verilen ihtiyati haczin dayandığı nedenlere, mahkemenin yetkisine ve teminata karşı yedi gün içinde mahkemeye başvurarak itiraz edebilir. Mahkeme gösterilen nedenlere hasren inceleme yaparak, ihtiyati hacze ilişkin itirazı kabul veya reddeder. Yapılan itirazın ihtiyati haciz kararını veren mahkemede incelenmesi gerekir. Yerel mahkemece bu hususların gözden uzak tutulması doğru görülmediğinden, verilen görevsizlik kararının bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle yerel mahkemenin görevsizlik kararının BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 9.3.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.