 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1998/10065
Karar No : 1999/1847
Tarih : 08.03.1999
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davanın Samandağ Asliye Hukuk Mahkemesince görülerek verilen 2.6.1998 tarih ve 90-171 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dava dosyası için Tetkik Hakimi Ali Orhan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline zorunlu mali mesuliyet sigorta poliçesi ile sigortalı aracın karıştığı ölümlü ve yaralamalı trafik kazası nedeniyle ilgililere 45.200.618 TL tazminat ödendiğini, sigortalı aracın ruhsatında taşıyabileceği yolcu sayısının 2 olmasına rağmen istiap haddinden fazla 4 adet yolcu taşındığını, bu durumda poliçe genel koşulları uyarınca sigortalıya rücu hakkı doğduğunu ileri sürerek bu miktarın reeskont oranı üzerinden faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne ilişkin karar davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizce kazanın oluşumundan istihap haddinden fazla yolcu alınmasının etkisinin olup olmadığının saptanması gerektiği gerekçesiyle bozulmuş olup, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda, alınan bilirkişi raporuna göre; olayda davalının 8/8 oranında kusurlu olduğu, kazanın meydana gelmesinde aracın sürücü mahallinde 4 kişinin bulunmasının etkisinin olmadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı temyiz etmiştir.
Dava, davacı sigorta şirketinin sigortalısına karşı açtığı rücuen tazminat davasıdır. Rücu hakkı, zorunlu mali mesuliyet sigorta poliçesinin genel koşulları 4/e maddesine dayandırılmış ve sigortalı davalının aracında, istiap haddinin üzerinde, sürücü mahallinde 4 yolcu taşıması nedeniyle kazanın oluştuğu iddiasına dayandırılmıştır. Dairemizin önceki bozma kararında, davacı sigorta şirketinin iddiasının değerlendirilmesi ve kazanın meydana gelmesinde istiap haddinin üzerinde yolcu taşınmasının başlı başına etken olup olmadığının saptanması gerektiğine işaret edilmiştir. Dairemizin bozma kararında belirtildiği şekilde,
mahkemece yeniden bilirkişi raporu alınmış ve alınan bilirkişi raporunda, kazanın oluşunda, sigortalı araçta istiap haddinin üzerinde yolcu taşınmasının etkisi olmadığı saptanmış olup, anılan rapora tarafların itirazı da olmamıştır. O halde, kazanın oluşumunda sigortalı araçta istiap haddinde fazla yolcu alınmasının etkisi olmadığı kesinleşmiş olması ve sigorta şirketinin dayandığı poliçe genel koşullarının 4/e maddesindeki rücu koşullarının oluşmadığı sabit olması karşısında davanın reddine karar vermek gerekir iken; sigorta poliçesi genel koşullarında sigortalıya rücu hakkı vermeyen kusur oranı gözönünde tutularak, davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bu nedenle davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 08.03.1999 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.