 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/9395
Karar No : 1998/459
Tarih : 6.2.1998
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 4.Hukuk Mahkemesince verilen 15.7.1997 tarih ve 96-444 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesini şûrası içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacılar vekilleri, müvekkillerinin murisinin davalıya ait trene sırasında meydana gelen kazada hayatını kaybettiğini ileri sürerek, davacı eş için 10.000.000 lira maddi ve 10.000.000 lira manevi;diğer davacı çocukların her biri için ayrı ayrı 5.000.000 lira maddi ve 6.000.000 lira manevi olmak üzere toplam 42.000.000 lira tazminatın olay tarihinden itibaren faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş davada ise ilaveten 565.176.000 lira maddi tazminatın tahsili talebinde bulunmuştur.
Davalı vekili kusurun tamamen davacıların murisine ait olduğunu savunarak davanın ve birleşen davanın reddini istemiştir.
Mahkemenin davalının kusursuz olduğu gerekçesiyle davanın reddine dair verdiği karar davacılar vekillerinin temyizi üzerine Dairemizin 10.12.1992 gün ve 6163-11255 sayılı ilamında yazılı gerekçeyle ve olayda işletme kusuru bulunup bulunmadığı hususlarında eksik araştırmaya işaret edilmek suretiyle bozulmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak toplanan deliller ve yaptırılan bilirkişi incelemeleri sonucuna göre, davalının olayda % 10 oranında kusurunun bulunduğu gerekçesiyle davaların kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
l-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına .göre davalı vekilinin aşağıdaki bendin dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Ancak, davacı eşin destekten yararlanma payı, bilirkişi H.Talha Y... tarafından düzenlenen raporda birinci ve ikinci dönemler için % 25 olarak belirlenmiş ve davacı taraf bu hususa itiraz etmemiş olmasına rağmen, sonradan bilirkişi Belgin özersin tarafından düzenlenen raporda bu oranların birinci dönem için %35 ve ikinci dönem için ise %30 olarak artırılması suretiyle yapılan hesaplamaya itibar edilerek kazanılmış usuli hak yoluna sapılması yerinde görülmediğinden kararın yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene lades ine, 6.2.1998 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.