 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/7577
Karar No : 1997/8411
Tarih : 20.11.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
- ALACAK DAVASI 1479 SAYILI KANUNUN EK.6.MD.NE GÖRE AÇILMIŞ BİR DAVADIR
- GÖREVLİ MAHKEME İŞ MAHKEMESİDİR
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 4.Ticaret Mahkemesince verilen 2.4.1997 tarih ve 594-168 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı banka arasında Bağ-Kur sigortalılarının ödeyecekleri paraların Bağ-Kur adına vadesin mevduat hesaplarında toplanmasını, takibini ve hesap mutabakatlarını sağlamak amacıyla 29.11.1989 tarihli protokol imzalandığını, protokol gereği yapılan işlemlerde masraf komisyon vs. benzeri ücret alınmayacağını ancak davalı bankanın merkez şubesindeki ana Temerküz hesaplarına Ağustos 1993 ayına ilişkin emekli ödemeleri nedeniyle 1.067.049.255 TL komisyon adı altında hesaplarına borç kaydedildiğini, bu miktarın aynı davalı bankadan kredi çekilerek kapatıldığını, bu durumun müvekkilini ağır malı yük altına soktuğunu, tüm bu nedenlerle; müvekkilinden komisyon bedeli olarak alınan 1.067.049.255 TL'nın tahsiline, 1479 S. Kanunun ek 6 mad.uyarınca 17.3.1993 tarihinden dava tarihi olan 30.6.1994 tarihine kadar hesaplanan 770.01.965 TL'nın tahsilini, davalı banka ile aralarındaki protokolün 13 m. gereği asıl alacak olan 1.067.049.255 TL. ye işlem tarihinden dava tarihine kadar hesaplanan %10 vadesiz mevduat faizi alacakları olan 89.734.657 TL'nın tahsiline ve tahsil edilinceye dek vadesiz mevduat faizi uygulanmasına, sözleşmeye aykırı olarak komisyon kesilmesi nedeniyle kullanılan kredi nedeniyle uğranılan zararın 2.9.1993-17.5.1994 tarihleri arasında tekabül eden 1.745.965.271 TL'lık kısmında tahsiline, temerrütün sona erdiği tarihe kadar oluşacak munzam zarar talep etme haklarının saklı tutulmasına ve asıl alacağa işlem tarihinden itibaren reeskont faizi uygulanmasını talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki protokol nedeniyle zarara uğradığını, durumun 25.10.1991 günlü ihtarla davacıya bildirildiğini, davacının da 30.10,1991 günlü yazısı ile görüşmelere iştirak edileceğini bildirdiğini ve oluşturulan kurulda "bankalara ödeme hizmetleri için ödedikleri emekli aylığı üzerinden %05 komisyon verilmesi" hükmünün kabul edildiğini, bu
durumun davacıya bildirildiğini, müvekkilince protokolün 8.7.1993 tarihli noter ihtarı ile fesh edildiğini, ancak devlet politikası gereği hizmetlerin halen devam ettiğini, davacıya müvekkilinin borcu olmadığını, ek zararın söz konusu olmadığını aldığı krediyi faizle ödediğini davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporları ve tüm dosya kapsamına göre, davanın kısmen kabulü ile davacının komisyon alacağı olarak talep ettiği 1.067.049.250 TL alacağının ve 770.001.965 TL faiz alacağı ve 89.734.657 TL vadesiz mevduat faiz alacağı ile 886.228.649 TL munzam zarara yönelik alacak istemlerinin kabulü ile anılan asıl alacak ile munzam zarara dava tarihinden itibaren değişen oranlı reeskont faizi uygulanmasına karar verilmiştir.
Kararı, davacı ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava 1479 S.Kanunun ek 6 maddesine göre açılmış alacak istemine ilişkindir.
1479 sayılı Bağ-Kur Kanununa 2423 S . Kanunla getirilen Ek 6.md. Bağ-Kur ile münasebeti olan bankaların uyacakları esasları düzenlendiği, anılan kanunun 70. maddesinde ise bu kanunun uygulanmasından doğan uyuşmazlıkların iş mahkemelerinde görüleceği öngörüldüğüne göre iş mahkemelerinin görevli olduğu düşünülmeden ve görev konusu yargılamanın her safhasında resende dikkate alınacağından görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde esastan karar verilmesi doğru görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
2-Yukarıda açıklanan bozma sebep ve şekline göre, taraf vekillerinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine gerek görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) numaralı bendde açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin temyiz itirazlarının kabulüyle kararın BOZULMASINA ve (2) numaralı bendde gösterilen: nedenlerle taraf vekillerinin diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, ödedikleri temyiz peşin harçların istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 20.11.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.