 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/6718
Karar No : 1997/6911
Tarih : 13.10.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 7. Hukuk Mahkemesince verilen 18.6.1997 tarih ve 259-620 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından, istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okunanı gereği konuşulup düşünüldü:
Davacılar vekili, mahkemece verilen 25.9.1996 gün ve 95/259 Esas ve 1996/620 sayılı kararın Yargıtay aşamasından geçerek kesinleştiğini, ancak kararda belirlenen kira parasının net veya brüt olarak belirlenmediğini ileri sürerek kira parasının 12.3.1995 tarihinden geçerli olmak üzere 220.000.000 TL net kira parası olarak tavzihen açıklanmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, tavzihin HUMK.455.maddesi uyarınca, hükmün icrasına kadar istenebileceğini, ayrıca hükmü genişletecek veya değiştirecek nitelikte tavzih istenemeyeceğini, dolayısıyla istemin reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya arasındaki yazılara göre, 23.9.1996 günlü kararda, 13.3.1995 tarihinden geçerli olmak üzere aylık kiranın 220.000.000 TL üzerinden uyarlanmasına karar verildiği, kira sözleşmesindeki koşullar aynen baki kaldığı anlaşılmakla, sözleşmedeki aylık kiranın netse net, brütse brüt olarak kabulünün zorunlu olduğu, dava konusu sözleşmede aylık kiranın net olarak ödeneceğinin belirtildiği, bu nedenle anılan kararda belirlenen 220.000.000 TL kira bedelinin 13.3.1995 tarihinden itibaren geçerli olarak net kira bedeli olduğuna tavzihen karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki kanıtlara göre, kesinleşen mahkeme hükmünde belirtilen kira bedeli tarafların anlaştıkları banka hesabına yatırıldığı anlaşıldığından HUMK.nün 455. maddesince yazılı hükmün icrası tamamlandığı gibi, davacının asıl dava dilekçesinde net ya da brüt gibi ibare kullanmadığı saptanmış olup, tavzih yolu yeni hüküm kurulamayacağından, işin esası yönünden de tavzih mümkün bulunmamasına göre, tavzih isteminin reddi gerekirken, yazılı şekilde kabulü doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilini:. temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 13.10.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.