 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1997/4438
Karar No : 1997/4924
Tarih : 23.06.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki i davadan dolayı Ankara 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 30.12.1996 tarih ve 245-82/ sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş
Ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında davacı idareye ait beton panelin taşınması konusunda
Sözleşme yapıldığını, taşıma sırasında panellerin hasara uğratıldığını ileri sürerek,
(14.488.300) TL.sının ihtara rağmen ödenmediğini ileri sürerek, mezkür meblağın 1.10.1993
tarihinden itibaren reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili cevabında. tutanaklar ve hasar bedelini kabul etmediğini beyanla, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu ve toplanan delillere göre, sözleşme uyarınca, davalının taşıma işini taahhüt ettiği, taşıma sırasında hasar meydana geldiği ve zararın (14.488.300) TL olarak belirlendiği gerekçesiyle, davanın kabulüne, mezkûr meblağın dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline, faizin başlangıç tesbit edilemediği için dava tarihinin esas alınmasına, davacı tacir olmadığından yasal faiz uygulanmasının karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı 1.10.1993 tarihli ihtarname yazısına, dayanarak bu tarihten itibaren temerrüt faizi istemiş bulunmaktadır. Mahkemece bu yazının davalıya tebliğine ilişkin belge bulunmadığından bahisle dava tarihinden itibaren temerrüt faizini hükmedilmiş ise de, dosya içerisindeki davalı taraftan davacı tarafa hitaben yapılan ve 6.12.1993 tarihli taşıyan cevabı yazıdan davacı ihtarnamesini öğrenerek buna cevap verdiği anlaşılmasına göre en azından bu tarihten itibaren davacı lehine temerrüt faizine hükmedilmesi doğru olmadığı gibi dava ticareti nitelikli taşıma akdine dayalı olması nedeniyle TTK.21/2.maddesi gereğince davacının 3095 sayılı Yasanın 2/3 maddesine dayanarak reeskont oranında ticari temerrüt faizi isteyebileceği dikkate alınmadan %30 oranında yasal faize hükmedilmesi doğru değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına ONANMASINA, 23.6.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.