Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 8. Ticaret Mahkemesince verilen 27.11,1536 tarih ve 484-535 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü.

Davacı vekili, davalı ile yapılan sözleşme uyarınca iş yerinde müvekkilinin pazarladığı ürünlerin dışında başka bira satmamayı taahhüt ettiği halde, yapılan tespitte sözleşmeyi ihlal ettiğinin saptandığını ileri sürerek, 250.000.000 TL karşılıksız nakit yardımının reeskont faizi. 15000 USD cezai şartın da döviz faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.

Davalı davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, toplanan delilere ve dosya kapsamına göre, davalının protokole aykırı olarak davacı ürünleri dışında başka marka da bira sattığı, 250 . 000 . 000-TL karşılıksız yardım alıp, sözleşmeye aykırılık halinde bunu iade etmeyi ve 15.000 USD cezai şart ödemeyi taahhüt ettiği ancak sözleşmenin büfe olarak imzalandığı, bu suretle cezai şartta tenkis yapılabileceği yaklaşık 5000 USD ye tekabül ettiği gerekçesiyle, 250.000.000.TL nin 28.11.1995 dava tarihinden itibaren %57 ve değişen oranlarda, takdiren 5000 USD ceza-ı şartın da %4,5 faiziyle davalıdan tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmiştir.

Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.

TTK.nun 24. maddesi hükmüne göre, tacirin borçlu olduğu cezai şartın tenkisini istemesi mümkün değildir. Kaldı ki, taraflar arasında düzenlenen sözleşmenin 8. maddesinde, yapılan protokolün tacirler arasında aktedilen ticari bir sözleşme olduğu, ileride veya ihtilaf halinde cezai şarttan indirim yapılmasının istenemeyeceğini kabul etmişlerdir.

Davalının tacir olmadığını ileri sürmediği, cezai şartın indirilmesi konusunda da bir talebi olmadığı gibi cezai şartın ekonomik yıkıntıya neden olacak ağır ve yüksek olduğu da davalı tarafça savunulmamıştır.

Mahkemece, yukarıda açıklanan hususlar dikkate alınmadan yazılı olduğu şekilde cezanın tenkisi yoluna gidilerek hüküm kurulması doğru görülmemiş ve kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın BOZULMASINA. ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 9.6.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972