 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E. 1997/1905
K. 1997/2251
T. 31.3.1997
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
TAZMİNAT DAVASI
HUSUMET
KARAR ÖZETİ: Dosya kapsamına göre, belediyeye ait olduğu anlaşılan otoparkın olay tarihinde işleticisinin kim olduğu ve davalının olaydaki sorumluluğu araştırılmadan, mümeyyiz dava1mm husumet itirazı konusunda bir karar verilmeksizin eksik incelemeye dayalı olarak, hasardan sorumlu tutulması doğru değildir.
(818 s. BK. m. 50)
(1086 s. HUMK. m. 38)
Taraflar arasındaki davadan dolayı, (Sivas Asliye 2. Hukuk Mahkemesi)'nce verilen 18.4.1996 tarih ve 256-135 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı (U.G.D.) vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirkete kasko sigortalı aracın, davalılar (U.G.D.) ve (S.D.)'nin işleteni bulunduğu otoparkta, otopark çalışanı davalı Hüseyin'in manevra yaptığı aracın çarpmasına maruz kalarak hasarlandığını ileri sürerek, sigortalısına ödenen 19.673.000.- TL. tazminatın ödeme tarihi 30.9.1993 tarihinden itibaren reeskont faiziyle davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı (U.G.D.), olay tarihi 7.8.1993 tarihinde otoparkın işleticisi olmadığını, işletmeyi 1.4.1994 tarihinde devraldığını, davanın süresinde açılmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalılar, davaya yanıt vermemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, otopark çalışanı davalı Hüseyin'in olayda 6/8, otopark işleticisi diğer davalıların 2/8 oranında kusurlu bulundukları, BK.nun 50. maddesine göre, talep hakkı olanın müteselsil borçlulardan birine veya tümüne başvurabileceği, sorumluların birbirine kusuru oranında rücu edebilecekleri gerekçesiyle hasar tazminatı 19.678.000 TL.'nın davalılar (U.G.D.) ve (S.D.)'den tahsiline, 30.9.1993 tarihinden itibaren % 54,5 iskonto faizi uygulanmasına, atiye terk nedeniyle Hüseyin hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı (U.G.D.) temyiz etmiştir.
1- Davalı (U.G.D.), olay tarihi 7.8.1993 tarihinde kazanın meydana geldiği yer olan otoparkın işleticisi olmadığını, otoparkın işletmesini 1.4.1994 tarihinde devraldığını ileri sürmüştür. Dosya kapsamına göre, belediyeye ait olduğu anlaşılan otoparkın olay tarihinde işleticisinin kim olduğu ve davalının olaydaki sorumluluğu araştırılmadan, mümeyyiz davalının husumet itirazı konusunda bir karar verilmeksizin eksik incelemeye dayalı olarak, hasardan sorumlu tutulması doğru değildir.
2- Bozma sebep ve şekline göre, mümeyyiz davalının diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle kararın mümeyyiz davalı yararına (BOZULMASINA), 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle, mümeyyiz davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 31.3.1997 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.