Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 1.Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 20.6.1996 tarih ve 326-432 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

Davacı vekili, davalı kooperatifin ortayı olan müvekkilinin daha önce ihraç edildiğini ve kararın iptal edilerek kesinleştiğini, ancak kooperatif yönetim kurulunun 31.7.1989 tarihli kararı ile davacının yeniden ortaklıktan çıkarıldığını, haksız ihraç kararının iptalini ve (15.995.000) TL cezai şartın ödenmemesi gerektiğinin tesbitini talep etmiş, birleştirilen 1991/432 E.sayılı davasında ise 6.7.1991 tarihinde verilen yönetim kurulu ihraç kararının dahi iptalini istemiştir.

Davalı vekili, davaların reddini istemiştir.

Mahkemece, toplanan delillere göre, ihraç kararlarının iptaline, aidatların geç ödenmesi sebebiyle ceza . şartının istenmemesi gerektiğinin tesbitine karar verilmiştir.

Hükmün, davalı vekilince temyizi üzerine Dairemizce ihraca ilişkin temyiz itirazlarının reddine, cezai şart yününden eksik inceleme nedeniyle hükmün davalı yararına bozulmasına karar verilmiş, davalının karar düzeltme talebi reddedilmiştir,

Davacı vekili, bozma kararından sonra 1994/13 Esas sayı ile açılan dava dilekçesinde davalı kooperatifin 17.9.1993 tarih ve müteakip ihtarnamelerle müvekkilinden (594.170.867) TL.nin tahsilinin istendiğini aidat borcu bulunmadığını ve cezai şart istenemeyeceğini ileri sürerek mezkur meblağ borçlu bulunmadığının tesbitini var ise gerçek borç miktarının tesbitini talep etmiştir.

Bilahare açılan 1994/294 E.sayılı davasında da akçeli yükümlülüklerin yerine getirilmemesi nedeniyle yönetim kurulunca verilen 11.1.1994 günlü ihraç kararının iptalini istemiştir.

Tüm davalar esas dava dosyası ile birleştirilerek yargılama yapılmıştır.

Mahkemece uyulan bozma kararından sonra alınan bilirkişi  raporu ve toplanan delillere göre 15.5.1996 tarihi bilirkişi raporu ile davacının 5.6.1989 tarihli bilirkişi raporu ile davacının 5.6.1989 tarihi itibariyle 10.400 TL aidat ve 3.500.000 TL gecikme cezası 22.5.1991 tarihi itibariyle 5.600.000 TL aidat ve 10.995.000 TL gecikme cezası 31.8.1993 tarihi itibariyle 4.500.000 TL aidat ve 15.265.000 TL gecikme cezası borcu bulunduğu gerekçesiyle asıl davada ihraç kararının iptaline ilişkin hükmün kesinleştiği asıl davada davacının kooperatife borçlu olmadığı hususundaki davasının reddine birleşen 1991/492 E.sayılı ihraca ilişkin hüküm kesinleştiğinden ayrıca bu konuda karar verilmesine yer olmadığına birleşen 1994/13 E.sayılı davada davacının menfi tesbit ile ilgili isteminin reddine birleşen 1994/294 E.sayılı davada da ihraç kararının iptali isteminin reddine karar verilmiştir.

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

1-Dosyadaki   yazılara,  Kararın  dayandığı delillerle gerektirici  sebeplere  ve  delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre  davacı  vekilinin  aşağıdaki  bendin  kapsamı

dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,

2-En son birleştirilen davada  11.4.1994 tarihli ihraç kararının  iptali  dava  edilmiştir.  Oysa ihraç kararından önce  ihraç  kararının dayanağı olan ödemelere ilişkinin ihtarlardaki borç

miktarının  doğru  olarak gösterilmediğine dair 3.1.1994 tarihinde bir  menfi  tesbit  davası  açılmış  ve bu dava. ile birleştirilmiş bulunmaktadır. Menfi tesbit davası itibariyle yaptırılan bilirkişi incelemesinde  ise  davacının  kooperatifçe istenilen miktar kadar borçlu  olmadığı  saptanmıştır, bu durum karşısında ihraç kararına dayanarak yapılan  ihtarların   usulünce   düzenlenmediği ve dayanaksız olduğu anlaşılmıştır.

Bu sebeplerle davacı hakkında alınan son ihraç kararının dahi iptaline karar vermek gerekirken, yazılı gerekçelerle son ihraç kararının iptaline ilişkin yavanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiştir. Ayrıca açılan menfi tesbit davası sebebiyle yukarıda da değinildiği üzere bilirkişi raporu ile davacının davalı kooperatifin iddia ettiği kadar borçlu olmadığı da saptanmış bulunmasına göre, menfi tesbit davası yönünden de buna göre bir karar verilmesi gerekirken, bu davanın dahi reddi doğru görülmemiştir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine 11.11.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972