Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 30.5.1996 tarih ve 790-357 sayılı Hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tararından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

Davacı, vekili, davalının müvekkili ile müvekkilinin ürünlerini satmak için bayilik sözleşmesi imzaladığını sözleşme gereği, davalının müvekkiline haber vermeden başkasına iş yerini devretmeyeceğini oysaki yapılan tesbitte davalının işyerini başkasına devrettiğini böylece sözleşmeye aykırı davrandığı gerekçesiyle karşılıksız verilen mal bedeli olan 31.680.000 TL bankalarca uygulanan en yüksek kredi faizi ile yine sözleşme gereği cezai şart olan (90.00.000) TL'nın reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep, ve dava etmiştir.

Davalı cevabında davacının birasının bir müddet sattığını daha sonra işi yürütemeyince kapattığını savunarak davanın reddini istemiştir.

Mahkemece iddiaya, savunmaya toplanan delillere göre davalının işyerini başka şahsa devrettiği böylece sözleşmeyi ihlal ettiği gerekçesiyle davanın kabulü ile (90.000.000) TL cezai şartın dava tarihinden itibaren %57 reeskont; faizi ile yine (31.680.000) liranın da dava tarihinden itibaren %57 reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir,

Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.

1-Taraflar arasındaki bayilik sözleşmesinin 18.maddesinde sözleşmenin feshi halinde sabit yatırım harcamalarının bankalarca uygulanan en yüksek kredi faizi ile iade edileceği hükmüne yer verilmiş olup, dava dilekçesinde de (31.680.000) liralık bu kalemin yukarda anılan kredi faizi ile tahsili talep edilmiştir. Kanun ve ahlaka aykırı olmayan sözleşmenin bu hükmü gereğince (31.680.000) liralık alacak bölümüne tespit edilecek en yüksek kredi faizine hükmedilmek gerekirken reeskont faizine hükmedilmesi doğru görülmemiştir.

2-Öte yandan, maktu cezai şarta ilişkin bölümün %57 reeskont faizi ile tahsili doğru ise de; bu bölümde icra aşamasında değişecek oranlar nazara alınarak tahsiline hükmedilmek gerekirken, yazılı yıllık %57 sabit reeskont faiz oranına hükmedilmesi doğru olmamıştır.

SONUÇ : Yukarıda (1) ve (2) bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine 7.11.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972