 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/5105
Karar No : 1996/5646
Tarih : 16.9.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Anakara Asliye 6.Ticaret Mahkemesince verilen 17.4.1996 tarih ve 494-214 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü.
Davacı vekili davalı aleyhine 36.651,12 DM.lık zararın tahsili için açılan ilk davada netice itibariyle 1 DM=774 lira hesabıyla Türk Lirasına çevrilerek 27.211.518 liraya hükmedilip kesinleştiğini ve bunun 19.10.1992 de tahsil edildiğini bu sırda TL.nin değer kaybetmesiyle (26.961) DM munzam zararın doğduğunu ileri sürerek mümkün olduğu taktirde bunun aynen mümkün olmadığı taktirde (164.462.100) liranın %56 faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili borcun ferdileriyle birlikte kesinleşen mahkeme hükmüne göre ödendiğini zamanaşımı süresinin de dolduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacının ilk davada alacağını Türk lirasına çevirip faizi ile birlikte talep ettiği fazlaya ilişkin talepler reddedilerek ilk davada TL üzerinden hüküm kurulduğu artık bu durumda kur farkından doğan munzam zarar talep edilemeyeceğini sonucuna varılarak davanın reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Zararın yabancı para (DM) bazında doğduğu uyuşmazlık dışı olup 3678 sayılı yasa ile değiştirilip 28.11.1990 tarihinde yürürlüğe giren BK.nun 83.maddesinde yapılan değişiklikten önce ve 13.5.1988 tarihinde açılan ilk davada kur farkından doğacak haklar saklı tutulmuştur. Açıldığı tarihe göre ilk davadaki talebin Türk lirası olması zorunluluk olup hükmedilen miktar da 19.10.1992 tarihinde tahsil edildiğine göre mahkemece kur farkından dolayı munzam zarar talebini içeren iş bu davanın esasına girilerek hasıl olacak sonuca göre bir karar vermek gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine 16.9.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.