 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas No : 1996/4561
Karar No : 1996/5026
Tarih : 4.7.1996
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 23.Hukuk Mahkemesince verilen 11.12.1992 tarih ve 284-945 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü.
Davacı vekili, davalı kurumun gaz arızasını gidermek için yaptığı çalışma sırasında, davacıya ait kablonun hasara uğramasına sebebiyet verdiğini ileri sürerek, hasar bedeli olan 2.648.000 liranın reeskont faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın l yıllık zamanaşımına uğradığını, kendilerinin bur kusuru bulunmadığını, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosya arasındaki yazılara göre, dosyanın 19. Asliye Hukuk Mahkemesinin (hakem) görevsizlik kararı ile geldiği, davalının. davacıya ait kabloyu hasara uğrattığının sabit olduğu, davacının uğradığı hasar miktarının 2.118.399 lira olarak bilirkişice saptandığı gerekçesiyle, davanın 2.118.399 liralık kısmının yasal faizi ile birlikte tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, haksız fiilden kaynaklanan tazminat alacağına ilişkindir. Davalı vekili, yanıt dilekçesinde davanın l yıllık zamanaşımına uğradığını ve bu nedenle reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, gerek ara kararında gerekse asıl kararda davalının zamanaşımı defi hakkında olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiştir. Oysa mahkemece, davalı vekilinin bu savunması üzerinde durulup, tarafların bu konudaki iddia ve savunmaları incelenerek oluşacak sonuç çerçevesinde bir karar verilmek gerekirken, bu husus gözden kaçırılarak, yazılı olduğu şekilde ve eksik incelene ile karar verilmesi doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin, harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 4.7.1996 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.