 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/852
Karar no : 1995/2407
Tarih : 23.3.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 4. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 27.6.1994 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkiline ait kablonun davalı tarafça 22.7.1992 günü yürütülen inşaat çalışması sırasında hasara uğradığını ileri sürerek 10.265.429 TL.nin olay tarihinden itibaren reeskont faiziyle davalılardan tahsilini talep be dava etmiştir.
Davalı şirket vekili haksız ve tek yanlı açıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı cevap vermemiştir.
Mahkemece toplanan delillere göre, işin yapıldığı sokaktaki yer altı kablolarına geçiş yerlerinin davalı tarafça sorulmasına rağmen istemin yerine getirilmediği ve davacı elemanları tarafından gösterilerek teslim edilmediği nedenlerine dayalı olarak olayda davacının kusurlu olduğu olayda davacını kusurlu olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Davalı elemanlarınca yürütülen köprü inşaat kazısı sırasında davacıya ait tesislere zarar verildiği tartışmasızdır. Davalı taraf davacı kurumun yet göstermediğini ve kazı sırasında eleman gönderilmediğini savunmuş ve mahkeme bu savunmaya itibar ederek davayı reddetmiş ise de davalının olay yerinde bulunduğunu, bildiği davacı kuruma ait tesislere zarar verilmemesi için daha dikkatli davranması gerektiğinin de gözönünde tutularak müterafik kusurun varlığının değerlendirilmesi ile tarafların kusurları ve davacının uğradığı zararın tutarı konusunda uzman bilirkişiden rapor dahi alınması gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi doğru olmadığından kararın davacı yararına bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 23.3.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.