 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/4963
Karar no : 1995/6306
Tarih : 14.9.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 16.Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 17.5.1994 tarih ve 197-358 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkillerinin murisi Hacer'in davalılardan Mustafa A..'in maliki davalı Osman Erdoğan'ın yönetimindeki minibüste yolculuk yaptığı seyahat sırasında minibüsün diğer davalı Erdoğan'ın maliki davalı Fikret'in sürücüsü olduğu turla çarpışması sonucu öldüğünü ileri sürerek Mehmet ve Fatih için toplam (40.000.000)lira maddi tazminat ve diğer davacılar içinde (75.000.000)lira manevi tazminat ki toplam (113.000.000)lira tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faizi ilebirlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar Erdoğan ve Fikret vekili cevabında müvekkili Fikret'in kusuru bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalılar vekili de cevabında, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddiaya, savunmaya, toplanan delillere bilirkişi raporuna gere; olayın meydana' gelişinde davalılar kusurlu olduğundan davacıların davanın kabulü ile Mehmet için (30.000.000)lira maddi Fatih için (10.000.000)lira maddi ki toplam (40.000.000 )lira tazminat ile toplara (75.000.000)lira manevi tazminat ki (115.000.000}liranın davalılardan olay tarihi olan 14.2.1992 tarihinden itibaren %30 faizi ile birlikte tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalılar Fikret ve Erdoğan vekili temyiz etmiştir.
Aleyhine hüküm kurulan davalılardan araç şoförü Fikret'in kazanın oluşunda kusursuz olduğu bilirkişi raporunda belirtildiği haldegerek bu davalı gerekse bu davalının kusurunda sorumlu olan araç maliki Erdoğan Ç...hakkındaki davanın reddine karar verilmesi gerekirken bu davalılar hakkında davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davalılar yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 14.9.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.