 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/3989
Karar no : 1995/4990
Tarih : 15.6.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara 13.Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 28.2.1995 tarih ve 683-153 sayılı hükmün temyizen tetkiki taraflar vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü.
Davacı vekili, müvekkilinin 17.5.1989 günü davalıya ait trende seyahat ederken bar başka yolcunun taşıdığı demir borunun dışarda parçalanması sonucu sıçrayan kırıklarla gözünün kör olduğunu ve sorumluluğun davalıya ait bulunduğunu ileri sürerek 50.000.000 lira manevi ve 10.000.000 lira maddi tazminatın olay tarihinden itibaren en yüksek iskonto faiziyle davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili müvekkilinin kusuru olmadığını ve istenilen tazminatın fahiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece toplanan deliller ve yaptırılan bilirkişi incelemesi sonucuna göre olayda davalının 2/8 oranında kusurunun bulunduğu ve davacının çalışma gücünün %25 oranında azaldığı gerekçesiyle ve benimsenen bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne 10.000.000 lira maddi 25.000.000 lira manevi tazminatın olay tarihinden itibaren yasal faiziyle davalıdan tahsiline fazlaya ilişkin manevi tazminat isteminin reddine karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmişlerdir.
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve hükümde tarafların kusur oranlarının nazara alınması kabul edilmiş ancak dava dilekçesinde istenilen maddi tazminat miktarı üzerinden kusur oranında indirim yapılmamış ise de bu hususun esas davada nazara alınması mümkün olduğuna göre davalı vekilinin bütün ve davacı vekilinin aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-Davacı dava dilekçesinde Merkez Bankası iskonto haddi üzerinden faiz istediğine ve taraflar arasındaki ilişki taşıma sözleşmesinden kaynaklanıp ticari mahiyette bulunduğuna göre 3095 sayılı yasanın 2/son maddesi uyarınca reeskont faiz oranının araştırılıp hükmedilmesi gerekirken yazılı şekilde %30 oranında yasal faize hükmedilmesi doğru olmadığından hükmün bu nedenle davacı yararına bozulmuştur.
SONUÇ : Yukarda (1) numaralı bentte yazılı nedenle davalının bütün ve davacının sair temyiz itirazlarının REDDİNE (2) numaralı bentte yazılı nedenle hükmün davacı yararına BOZULMASINA, 1.260.000 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz eden davalıdan alınmasına ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine 15.6.1995 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.