 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no : 1995/1236
Karar no : 1995/3821
Tarih : 27.04.1995
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.10.1994 tarih ve 2120-1204 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istemiş olmakla duruşma için tayin edilen 25.04.1995 gününde davacı avukatı S.K. ile davalı şirket temsilcisi H.O. geldiler temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan davacı avukatı ile davalı temsilcisi dinlendikten sonra vakdin darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması duruşmadan sonraya bırakılmıştı. Bu kerre dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin fuar organizasyonu işiyle iştiğal ettiğini; davalının Antalya 93 Fuarı için 2.12.1992 tarihinde katılma sözleşmesi imzalayarak (33.000.000) TL. borçlandığını; müvekkilinin düzenlenen fuarda davalıya ait standı fuar süresince baz tutup kullanıma hazır halde beklettiğini; ancak davalının fuara katılmadığını; muvekkilinin ücretini ödemediğini yapılan takibe itiraz ettiğini, anılan bedelin 30.3.1993'den işleyen % 54 faiziyle dava tarihi itibariyle (44.800.000) liranın reeskont faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında; sözleşmenin Antalya B. Fuar alanı içindeki stantlar için geçerli olunduğunu, fuardan 28 gün önce gönderilen 22.2.1993 tarihli faksla davalının onayı alınmaksızın fuar yerine değiştirdiğini; 23.2.1993 tarihli faksla yeni yerin yeleşim planının gönderildiğini; davalının yeni fuara katılmaktan vazgeçtiğini; durumu 9-10.3.1993 tarihli fakslarla davacıya bildirdiğini; davacının da davalı imzası taşımayan belgeyi faksladığını bunun kabul edilemeyeceğini ifade ettiğini bu belgede müvekkilinin imzası bulunmadığını ve müvekkilini bağlamayacağını fuar yerinin kafeterya tarafından kullanıldığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddiaya, savunmaya, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre; taraflar arasındaki sözleşmenin 2. maddesine göre; katılma belgesini imzalayarak sergi veya fuara katılmayı kabul eden müşteri bu imzadan sonra katılmaktan vazgeçse dahi ödeme yükümlülüklerini yerine getirmek zorundadır. Davacının fuar gerçekleştirme konusunda taahhüt altına girdiği fuar alanı ile ilgili özel bir tarzı bulunmadığını, kaldı ki davacının fuar alanını değiştirmesi keyfi olmayıp anılan belediyenin anılan yeri fuar gününe kadar fuar düzenlemeye elverişli durumda teslim etmemesinden ileri geldiğini, diğer müşterilerin fuara katıldığı, TTK.nun 20/III. maddesine göre, tacirler arasında mukaveleyi fesih marifetiyle veya iadeli taahhütlü mektupla, ya da telgrafla yapılması gerektiğini, bu hususun bir geçerlilik şartı olduğunu, davalı fesih beyanını bu şekillerden birine uymadan faksla yaptığını, bu açıdan da davalının bu feshinin geçerli ve haklı bir fesih sayılamayacağı sonucuna varılarak davanın kabulü ile (44.800.000) liranın davalıdan tahsiline asıl alacak (33.000.000) TL.'ye dava tarihinden itibaren % 48 ve değişen oranlardan reeskont faiz uygulanmasına karar vermiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delilerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve davalıya tahsis edilen yerin sonradan başkasına kiraya verildiği hususunun davalınını isbat edememiş bulunmasına göre, davalı tarafın temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, 750.000 lira duruşma vekalet ücretinin davalıdan alınarak davalıya verilmesine, 1.613.000 lira temyiz ilam harcından peşin harcın mahsubu ile temyiz edenden alınmasına, 27.04.1995 tarihinde oybirliği ile karar verildi.