 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no : 1994/648
Karar no : 1994/4416
Tarih : 30.05.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İskenderun 4. Sulh Hukuk Mahkemesince verilen 23.11.1993 tarih ve 555-1504 sayılı hükmün temyizen davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin satın aldığı ve Sarkusyan Elektronik AŞ. tarafından çıkarılan 500.000 lira nominal değeri, 003170 seri nolu, hamiline yazılı hisse senedinin daha önce, müvekkilinin bilgisi dışında davalı tarafından bağımsız olarak açılan dava sonunda, İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesinin 29.12.1988 tarihli kararı ile zayi nedeniyle iptaline karar verilmiş olduğunu, bu durumda müvekkilinin rüçhan hakları kullanamadığını müvekkilinin bu hisse senedini İstanbul Menkul Kıymetler Borsasında satın aldığını, zilyedi ve maliki bulunduğunu ileri sürerek 29.12.1988 tarihli mahkeme kararının iptaline ve müvekkilinin rüçhan hakkı sahibi olduğunun tesbitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, dava konusu hisse senedinin müvekkili tarafından kaydedilmesi üzerine mahkemece iptal kararı verildiğini, durumun ilanen duyurulduğunu ve alınıp satılması için İMKB'na bildirildiğini, buna rağmen davalının gerekli dikkat ve özeni göstermeyerek bu hisse senedini satın alarak kusurlu davrandığını ve iyiniyetli hamil olamayacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve dosyadaki yazılı kanıtlara nazaran dava konusu hisse senedinin hamiline yazılı olduğu ve İstanbul 2. Asliye Ticaret Mahkemesinin 1988/734 E, 1988/1093 K. sayılı kararı iptaline karar verildiği, davanın hasımsız olması nedeniyle kesin hüküm teşkil etmeyeceği, senedin gerçek maliki olan davacının hisse senedini çıkaran şirketin sermaye artırımı nedeniyle rüçhan hakkı sahibi bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar vermiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıdaki yazılı bakiye 30.000 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 30.05.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.