DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 7. Ticaret Mahkemesi'nce verilen 21.09.1993 tarih ve 328-973 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği düşünüldü:

 

    KARAR : Davacı vekili, müvekkili şirketin 27.02.1991 tarihli olağan genel kurul toplantısında yönetim kurulu üyelerine ödenmesi gereken tümerrütün onların yerine ortaklara ödenmesine ve ana sözleşmenin kar dağıtımı ile ilgili olan maddesinde ki %5 i olan 218.731.675 lirayı aldıklarını, bu ödemenin avans ödemesi şeklinde yapıldığını, ayrıca şirket karının tevzi şekline genel kurulca karar verileceğinden yetkisiz olarak bu karın alındığını, şirket karı yüksek gösterilerek almaları gerekenden fazla aldıklarını ileri sürerek 218.731.675 liranın davalılardan müştereken ve müteselsilen faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir.

Davalılar cevaplarında, 27.02.1991 tarihli olagan genel kurul toplantısında 1990 yılı hesap dönemine ilişkin bilanço, kar zarar hesaplarının kabul edildiğini, anasözleşmenin 26. maddesindeki %5 karın yönetim kuruluna verileceğine ilişkin hükmün 27.02.1991 tarihli genel kurulda değiştirildiğini, bu değişikliğin yönetim kurulu üyelerinin müktesep haklarını kaldırmayacağını çünkü 1990 yılında yürürlükte olan anasözleşmenin ilgili bu maddesi uyarınca %5 temettüyü hak ettiklerini, davacının diğer iddialarının da doğru olmadığını savunarak davanın reddini istemişleridir.

    Mahkemece iddia, savunma, dosyadaki yazılı kanıtlar ve bilirkişi raporuna nazaran davacı şirketin 1.1.1990 ile 31.12.1990 tarihleri arasındaki dönem için yürüklükte bulunan anasözleşmenin 26 maddesine müsteniden, 27.02.1991 tarihli genel kurulda kabul edilen 1990 yılı karı üzerinden davalıların kar payına hak kazandıkları, rızaları olmadıkça bilanço ile belirlenen ve anasözleşmenin 26 maddesine göre ödenmesi gereken kar payını almaları önlenemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

    Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.

    Anonim ortaklıklarda kar payının istenebilmesi için bu hususta, ortaklık genel kurulunun karar vermesi gerekir (TTK.369.380.469) Davacı ortaklığın genel kurulu 27.02.1991 tarihinde hem anasözleşme değişikliği yapmış ve hem de kar payının dağıtılmamasına karar vermiş bulunmaktadır. Bu genel kurul kararının iptali istenmemiş ve karar kesinleşmiştir. Davacı ortaklık genel kurul kararı kesinleşmiş olmasına ve bu durumda artık kar payı dağıtılamayacağına göre, davalılara avans olarak ödenen bir bölüm kar payının geri istenmesi olanaklı bulunduğundan, davanın incelenmesi ve sonucu çerçevesinde bir karar vermek gerekirken, yazılı biçimde karar tesisi doğru görülmemiş ve hükmün bozulması gerekmiştir.

 

    SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı tarafın temyiz isteminin kabulü ile yerel mahkeme kararının BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde kendisine iadesine, 21.11.1994 tarihinde oybirliği  karar verildi.

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972