 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
Esas no : 1994/139
Karar no : 1994/4296
Tarih : 16.05.1994
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 16.9.1993 tarih ve 119,632 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği analaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşlup düşünüldü:
KARAR: Davacı vekili, dava dışı borçlu H.Ö.'nün davacı banka ile yapmış olduğu 22.3.1984 tarihli senet karşılığı avans ve cair hesap mukavelesinde 1.250.000 liralık borç için davalının müşterek borçlu müteselsil kefil olduğunu, borçlu H.Ö.'nün tasdik edilen konkordato talebi üzerine asıl borcunu faizsiz olarak ödediğini, konkordato talebine red oyu kulandıklarından, İİK.nun 295. maddesi gerğince kefil M.G.'e karşı bütün haklarını, 22.3.1984 tarihinden 27.1.1992 tarihine kadar tahakkuk etmiş olan 26.705.547 lira faiz ve banka muamele vergisinin bu tarihten itibaren %92 faizi ile davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere, dosya kapsamına, bilirkişi raporuna göre; davacının, borçlunun konkordato istemini kabul etmediğinden kefile yönelmekte haklı olduğunu, kefilin sorumluluğunun asıl borç ödeninceye kadar devam edip, davalının kefalet sınır ve kendi temerrüdü ile sorumlu olduğunu, davalının kefalet sınırı 1.250.000 lira olmaı nedeniyle davacı tarafçe temerrüde düşürülmediği, sözleşmeye göre sadece asıl borçlu H.Ö.'ın hesabının borç bakiyesi verip cari hesap sözleşmesinden ve cari (hesaba ilişkin ) faiz kuralları da uygulanmayıp, asıl borçlunun tacir olduğu da ispat edilemediğinden bileşit faiz de uygulanamayacağı gerekçesi ile 1.250.000 liranın dava tarihi 6.2.1992 tarihinden itibaren % 92 faizi ile (tahsilde tekerrür olmamak kaydı ile) davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılar, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebepler ve delillerin takdirinde ber isabetsizlik bulunmamasına göre dava vekilinin bütün temyiz itirazarı yerinde değildir
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmn onanmasına, aşağıda yazılı bakiye 41.000 lira teyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 16.5.1994 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.