 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E. 1992/5573
K. 1992/10286
T. 28.10.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
CEZA MAHKEMESİ MAHKUMİYET KARARI
ÖZET BK.nun 53. maddesine göre; ceza mahkemesi mahkumiyet kararı maddi olayın sübut bulması yönünden hukuk mahkemesini bağlar ise de, kusurun takdiri ve zarar miktarının tayini bakımından bağlamaz.
(818 s. BK. m. 53)
Taraflar arasındaki davadan dolayı, (Gaziantep 2. Asliye Hukuk Mahkemesi)nce verilen 26.9.1991 tarih ve 497-547 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalılar vekili tarafından istenmiş olmakla; dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili kooperatifin eski yönetim kurulunu oluşturan davalıların 1985 yılında müvekkili kooperatife ait tütünleri, davalılardan başkan Mahmut'un oğluna yasal ihale prosedürüne uymadan düşük bedelle satarak kooperatifin (15.697.903) TL. zararına neden olduklarının derecattan geçmek suretiyle kesinleşen ceza dosyasıyla belirlendiğini ileri sürerek bu miktarın davacılardan faiziyle müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili; müvekkillerinin davacı zararına hareket etmediklerini, kesinleşen ceza dosyasındaki miktarın bağlayıcı olmadığını, miktarın hukuk davasında belirlenmesi gerektiğini istemin fahiş olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, mübrez belgeler ve ilgili ceza dosyasına nazaran davalılardan başkan Mahmutun oğlu Mithat'a davacı kooperatife ait (28.920) kg. tütünü düşük bedelle satmak suretiyle görevlerini kötüye kullandıklarının derecattan geçmek suretiyle kesinleşen ceza dosyasından anlaşıldığı, bu dosyadaki bilirkişi raporlarının mahkemelerince de kabule şayan görüldüğü, ancak (455.328) TL.lik usulsüz harcamaya dayalı kalemden davalıların sorumlu olamayacaklarının anlaşıldığı gerekçesiyle (15.242.575) TL.'nın 31.12.1985 haksız fiil tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen tahsiline, fazla istemin reddine hükmedilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
BK.nun 53. maddesine göre; ceza mahkemesi mahkumiyet kararı maddi olayın sübut bulması yönünden hukuk mahkemesini bağlar ise de, kusurun takdiri ve zarar miktarını tayini bakımından bağlanamaz. BK.nun 53. maddesini bu şekilde yorumlamak icap eder.
Davalılar ceza dosyasındaki davacı alacağını belirleyen bilirkişi raporunun yetersiz olduğunu ileri sürerek yeniden inceleme yaptırılmasını isteyebilirler.
Mahkemece; hükme esas alınan ceza bilirkişi raporunda değinilen stopaj, gider vergisi, giderler gibi kalemlerin davalılardan istenip istenemeyeceği hususlarıda nazara alınarak bilirkişi incelemesi yaptırılıp hasıl olacak sonuca göre hüküm vermek gerekirken, eksik incelemeyle karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün davalılar yararına BOZULMASINA, davalılar vekili yararına taktir olunan (250.000) TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 28.10.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
