T.C. YARGITAY11. Hukuk DairesiE: 1992/5213K: 1992/11461T: 17.12.1992
Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Kadıköy Asliye 1. Ticaret Mahkemesince verilen 30.4.1992 tarih ve 1991-424 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenilmekle ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan sonra dosyanın incelenmesinde duruşma için gerekli tebligat giderinin yatırılmamış olması nedeniyle HUMK.'nun 2494 sayılı Kanun'la değiştirilen 438/1. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle tetkikatın evrak üzerinde yapılmasına karar verildi, dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili; davalı şirket adına 2.11.1978 tarihinde tescilli (C.) markasının 5.1.1988 tarihli noter sözleşmesiyle müvekkiline şekil ve marka olarak devredilmesi nedeniyle bu markanın müvekkili adına tescili için Sanayi ve Ticaret Bakanlığı'na müracaat edildiğinde Bakanlığın anılan markanın davalı adına tescilli olduğundan taleplerini reddettiğini, itirazları üzerine ise (118410) sayılı markayı verdiğini, bu markanın mebdeinin devralınan (62041) ve (62208) sayılı markalar iken ve yukarıda açıklandığı şekilde müvekkiline devredilmiş iken davalının müracaatı üzerine 12.2.1988 tarihinden geçerli olmak üzere davalı markası olarak da (102672) sayı ile tescil edilmiş olduğunu, davalının bu marka altında faaliyetini devam ettirdiğini, olayların gelişimini bilen davalının eylemlerinin iyiniyetli sayılamayacağını, davranışlarının MK.'nun 2. maddesi, Markalar Kanunu'nun 5/C ve 47. maddeleri ile TTK.nun 56 ve devamı maddelerine aykırı olduğunu ileri sürerek haksız rekabete sebebiyet veren davalı markasının iptalini dava etmiştir. Davalı vekili; davacıya devrin müvekkilince değil aynı ünvanı taşıyan 3. bir şirketçe yapıldığını, kötüniyetlinin davacı olduğunu, davacının durumdan 18.1.1990 tarihinde haberdar olduğunun dilekçesinden anlaşıldığını, altı aylık hak düşürücü sürenin geçtiğini savunarak davanın reddini istemiştir. Mahkemece; iddia, savunma, mübrez belgeler ve bilirkişi raporuna nazaran davacı isteminin davalı adına tescilli iken kendisine davalı tarafından devredilip Bakanlığa tescil ettirilen markayı davalının kötüniyetli olarak tekrar kendi adına tescil ettirmiş olmasına dayalı terkin davası olmayıp markalar arasında (benzerlik) olup olmadığı ve bu nedenle tercihe şayan bir hak bulunup bulunmadığı davası olduğu, bu halin Markalar Kanunu'nun 5/c maddesindeki tescilli marka varken tekrar tescil edilme haline uygun düştüğü, davacının beyanlarının ve isteminin Markalar Kanunu'nun 5/c maddesine ilişkin olduğu, Markalar Kanunu'nun 50. maddesinin hangi hallerde Adli Yargının görevli olduğunu tahdidi şekilde saydığı, bu tahdidi sayma içerisinde Markalar Kanunu'nun 5. ve 6. maddelerindeki hallerin bulunmadığı, bu maddenin İdari Yargıyı görevli kıldığı, davada İdari Yargı'nın görevli olduğu gerekçesiyle davanın reddine hükmedilmiştir. Kararı davacı vekili temyiz etmiştir. Davacı, dava dilekçesinde davalı C.K.T.M.C. Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi adına tescilli, 2 Kasım 1978 tarih ve 062041 numaralı üçgen grafik çizimler içinde "CS" şeklinde çizilmiş marka ve gene 2 Kasım 1978 tarihli ve 062208 numaralı ve aynı grafik çizimli marka yanında "C.K.T.M.C. Sanayi ve Ticaret A.Ş." yazıları tescil edilmiş markayı, 5.1.1988 tarihinde davalı şirketten devir aldığı halde davalının suiniyetle sözü edilen şekil ve (C) markasını 12.12.1988 tarih ve 102672 numara ile tescil ettirip, markasını haksız rekabete meydan verecek şekilde kullanmaya başladığını ileri sürerek, Markalar Kanunu'nun 5/c maddesine aykırı olarak verilen ve aynı zamanda TTK.nun 56. ve müteakip maddeleri hükümlerine göre haksız rekabete yol açan markanın iptalini talep etmiştir. Davacı bu halin haksız rekabete neden olduğunu açıklayarak, TTK.'nun haksız rekabete ilişkin hükümlerine de dayanmıştır. Markalar Kanunu'nun 15. maddesinde sözü edilen ilk marka sahipliği karinesi, tek tescilli marka esas alınarak iptal hususu düzenlenmiştir. İki tescilli markanın mevcut olabileceği yasada öngörülmemiştir. Dava konusu olaylda tescilli birbirine bennzeyen iki markanın mevcudiyeti ortaya çıkmış bulunmaktadır. Marka bir ticari işletmenin ürettiği ürünlerin, diğerlerinden ayırdedilmesine yarayan çok önemli bir unsurdur. Bu nedenledir ki tescilli marka özel bir yasa olan Markalar Kanunu ile korunduğu gibi Ticaret Kanunu'nunda haksız rekabet hükümleri çerçevesinde de koruma altına alınmış bulunmaktadır (md.57/5). Yasa koyucunun asıl amacı o markayı piyasada maruf ve meşhur hale getiren ilk ve asıl hak sahibini korumaktadır. Bu itibarla her iki marka tescilli ise iltibas yönünden davanın esası incelenerek, sonucuna göre bir karar vermek icabederken mahkemece, davacının Markalar Kanunu'nun 5/c maddesi hükmü uyarınca sonradan haksız olarak verilen markanın ilkiyle aynı veya benzer olması nedeniyle iptali davasına Markalar Kanunu'nda yer verilmediğinden ve davacının İdari Yargıda dava açma hakkı bulunduğundan bahisle davanın reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarınınn kabulü ile hükmün davacı yararına bozulmasına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 17.12.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.