T.C. YARGITAY11. Hukuk DairesiE: 1992/3959K: 1992/9384T: 01.10.1992
Yargıtay içtihatları bölümü

Yargıtay Kararı

DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Bursa 1. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 29.11.1990 tarih ve 943-1069 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalılar vekili tarafından istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen 29.9.1992 gününde davacı avukatı (Y.A.) ile davalılar avukatı (Y.E.) geldiler. Temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığında ötürü işinn incelenerek karara bağlanması duruşmadan sonraya bırakılmıştı. Bu kerre dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalıların yaptığı inşaattan bir bağımsız bölümü satın almak üzere anlaşma yaptığını ve (10.000.000-) TL. ödediğini; davalıların teslim yükümlülüğünü yerinen getirmediğini, (10.000.000-) TL.'sının istirdadı içi açılan davanın kazaıldığuınnı, paranın henüz ödenmediğini, paranın verildiği tarihle sözleşmenin feshedildiği tarih arasında paranın kullanılamamasından doğan zarar (4.500.000-) TL., yeni binayı aynı tarihte alamamalarından doğan zarar (21.500.000-) TL., binaya ödenen KDV. (3.150.000-) TL. toplamından şimdilik (20.000.0000-) TL.'sının dava tarihinden itibaren %65 iskonto faiziyle davalılardan tahsilinin talep ve dava etmiştir. Davalılar vekili satış sözleşmesinin geçersiz olduğunu, bu itibarla da sözleşmeye dayanılarak cezai şart ve tazminat istenemeyeceğini, davacının sözleşmeden kendi isteğiyle döndüğünü, yeni satınn aldığı yerin dava konusu yerden dört misli büyük olduğunu ve zamanında almadığını, fahiş faiz istendiğii savunarak davanın reddinin istemiştir. Mahkemece, toplanan delillere, bilirkişi raporuna dayannılıp, kısa kararda davanın kabulüen gerekçeli kararda ise davacının zararının sözleşme tarihi ile fesih tarihi arasındaki davalının malvarlığında artan miktar olan (7.006.800-) TL.'sından ibaret bulunduğu gerekçesiyle bu miktarın dava tarihinden itibaren %52 faiziyle birlikte davalılardan tahsiline karar verilmiş, kararın taraf vekillerince temyizi üzerine Dairece 11.10.1988 tarih 1988/2852-5763 sayılı kararla mahkemenin kısa kararı ile gerekçeli kararının farklı olduğu asıl olanın kısa karar olduğu bu itibarla kısa karara uygun olarak karar verilmesi gerektiğinden bozularak, tarafların bozma nedenine göre sair temyiz itirazları incelenmemeşi, mahkemece bozmaya uyularak ve kısa karara uygu olarak (20.000.000-) TL.'sının % 52 faiziyle davalılardan tahsiline karar verilmiş, kararı davalılar vekilince temyizi üzerine Dairece 18.6.1990 tarih 1989/4613, 1990/4816 sayılı kararla alınan bilirkişi raporu ve ek rapor ile davacının hakettiği tazminat miktarı (7.006.800-) TL. olduğu halde yasal ve hukuki dayanakları açıklanmada davanın aynen kabul edilmesi doğru görülmeyerek bozulmuş, mahkemece bozmaya uyularak (7.006.800-) TL.'sını dava tarihinden itibaren % 52 iskonnto faiziyle birlikte davalılardan tahsiline karar verilmiştir. Kararı davalılar vekili temyiz etmiştir. 1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektiği sebeplere ve delilleri takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre mümeyyiz davalılar vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kala sair temyiz itirazlarıın reddi gerekmiştir. 2 - 3095 sayılı Kanun'un 2/3. maddesi hükmüne göre TTK.'nun 1461/f.2. maddesi hükmü askıya alımış olduğunndan 3095 sayılı Kannun'un yukarda anılan hükümlerine binaen ancak reeskont faizinne karar verilmesi mümkün iken mahkemece iskonto faizi olarak % 52 oranında faize karar verilmiş olması doğru görülmemiş ve hükmün bozulması gerekmiş ise de, söz kousu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama icraatını gerektirecek mahiyette olmadığından, Merkez Bankasının dosyada bulunan 7.7.1987 tarihli cevabi yazısı ile bildirdiği ve reeskont faizi oranının % 50 olduğu hususu dikkate alınarak hükmün düzeltilerek onanması cihetine gidilmesi gerekmiştir.

SONUÇ: : Yukarıdaki açıklanan nedenlerle kararın hüküm fıkrasının 1. bendinin 1. satırında yer alan (% 52 banka iskonto faizi) ibaresinin hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine (%50 bannka iskonto faizi) ibaresinin hüküm fıkrasından çıkarılarak yerine (% 50 reeskont faizi) ibaresi yazılmak suretiyle düzeltilmesine ve HUMK.'nun 438/7. maddesine göre hükmün düzeltilmiş bu haliyle onanmasına, taraf vekilleri geldiğinden (250.000-) TL. duruşma vekillik ücretinin davacıdan alınıp, davalıya verilmesine, aşağıda yazılı bakiye (52.468-) TL. temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 1.10.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.