 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1991/367
K: 1992/7947
T: 23.06.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Antalya Asliye 1. Hukuk Mahkemesince verilen 7.9.1990 tarih ve 683-752 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalılar M.Ö., İ.B., O.B., A.Y., S.S. ve H.E. vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkili adına "Lacoste" adlı tescilli markanın takliden kullanıldığı mamullerin davalıların işyerinde satıldığını ileri sürerek bunun tesbiti ile markaya tecavüzün men ve ref edilmesine, haksız rekabetin tesbitine, (2.000.000) lira maddi, bir lira manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, hükmün gazetede ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Bir kısım davalılar vekili cevabında; müvekkillerinin çorap, gömlek ve iç çamaşırı satan küçük esnaf olduğunu, taklit olduğunu bilmelerinin mümkün olmadığı, davanın malların toptancısı veya imalatçısına açılması gerektiğini ayrı ayrı çalışan davalılardan müştereken ve müteselsilen tazminat istenemeyeceğini belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme; toplanan delillere göre davalıların fiillerinin markaya tecavüz teşkil ettiği, ellerinde bulunan malların (1.180.350) lira olduğundan maddi tazminatın kısmen, manevi tazminatın tamamen kabulü gerektiği gerekçesiyle davacıya ait "Lacoste" markasına davalıların taklit marka alıp satmak suretiyle tecavüzlerinin men'ine, (1.180.350) lira maddi, 1 (bir) lira manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.
Hüküm; davalılardan M.Ö., İ.B., O.B., A.Y., S.S., ve H.E. vekilince temyiz edilmiştir.
1 - Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre mümeyyiz davalıların aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2 - Bir kısım davalılar vekili davaya karşı verdiği cevap dilekçesinde, müvekkillerinin ayrı yerlerde işyeri ve dükkan sahibi olduklarını, bu nedenle tüm tazminatın kendilerinden müştereken ve müteselsilen dava edilemeyeceğini savunmuş bulunmaktadır.
Dosya kapsamından da bu savunmanın doğru olduğu konusunda bilgi ve belgeler bulunduğuna göre her davalı hakkında haksız rekabete konu teşkil eden pazarlama konusu mamüllerin değerleri ayrı ayrı saptanarak her bir davalı kendisinin sorumlu olduğu miktar bakımından TTK.nun 58. maddesi gereğince sorumlu tutulması gerekirken bu husus dikkate alınmadan ve olayda BK.nun 50 ve 51. maddelerinin koşullarının oluştuğu saptanmadan malların tamamı bakımından davalıların müştereken ve müteselsilen tazminatla sorumlu tutulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle mümeyyiz davalıları sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün mümeyyiz davalılar yararına bozulmasına, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davalılara iadesine, 23.6.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.