 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1991/2149
K: 1992/9003
T: 15.09.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA: Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul 7.Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 27.11.1990 tarih ve 481-950 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR: Davacı vekili, müvekkiline nakliyat poliçesi ile sigortalı emtiayı nakleden davalının nakliye hatası sonucunda hasarlandığını öne sürerek, sigortalıya ödedikleri 21.279.500-TL'nın ödeme tarihinden itibaren reeskont faiziyle davalıdan tahsilini rücüan talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevabında, mevekkili Berker A.Ş.nin Schenker Co firması ile bir ilgi ve bağlantısı olmadığını, sadece bu olayda gümrük ve boşaltmaya nezaret ederek belli bir ücret alan durumunda olduğunu hiç bir konuda taraf bulunmadığını, hasarın ambalaj hatasından doğduğunu, müvekkilinin TTK.nun 119 maddesine göre doğrudan sorumlu da tutulamayacağını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, poliçeye belgelere ve bilirkişi raporuna dayanılıp, hasarın ambalaj hatasından değil taşıma kusurundan meydana geldiği, davalı nakliyecinin TTK.nun 772.maddesinden yararlanarak hamule senedine yüke yönelik bir çekincede koymadığı, hasardan T.T.K.nun 781.maddesine göre sorumlu olduğu sonucuna varılarak, 21.279.500-TL'nın ödeme tarihinden itibaren 30 faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı Scherker Nw Co. adına gümrük ve boşaltma işlerini yapan Berker Nak
liyat A.Ş.nin iş bu davada davalıyı temsile yetkili olmasına (T.T.K.117 f.3 maddesine) göre mümeyyizin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 212.795-lira temyiz ilam harcından peşin harcın mensubu ile temyiz edenden alınmasına, 15.9.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.