 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1991/1384
K: 1992/8233
T: 06.07.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Beyoğlu 1. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 11.12.1990 tarih ve 195-189 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, İstanbul Boğazı Kandilli önlerinde makine arızasına maruz kalan davalıya ait tankerin bulunduğu mevkiide tutunamaması ve demir taraması nedeniyle ve gemi kaptanının talebi ile davacıya ait romorkörlerin olay yerine sevk edilerek gemiyi baştan ve kıçtan yedekledikleri, ayrıca yine davacıya ait kurtarma gemisininde refakat hizmeti vererek sürüklenen geminin Zeytunburnu önlerinde demirlenmek suretiyle emniyet altında alındığı, "P" Gemisine tarife uyarınca verilen romorkör ve klavuzluk hizmet sebebiyle 20.616.313 TL, 1 günlük refakat hizmeti sebebiyle 27.939.085- TL ve mutat römorkör hizmetini aşan yardım niteliğindeki hizmet mukabili 132.000.000 - TL olmak üzere toplam 180.555.398 - TL'nin hizmet tarihi olan 17.8.1989 tarihinden itibaren en yüksek banka reeskont faizi ile birlikt davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili, cevabında davalıya ait "P" Gemisi kaptanına işletmeden yedekleme hizmeti yapacak römorkör talep ettiği, davacının bu isteme uyarak gönderdiği romorkörlerin yedekte çekme (cer, römorkaj) hizmeti yaptıkları, bu bakımdan davacının cer hizmeti karşılığı ücretten başka bir ücret talebinin olamayacağı, bu hizmetin kurtarma yardım niteliğinde olmadığı, refakat hizmetinin de istenemeyeceğini beyanla TTK.nun 1224/3 maddesindeki şartlar oluşmadığından, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, dosyadaki bilgi ve belgelere, bilirkişi kurulu raporuna göre davacıya ait gemilerin yaptıkları hizmetin TTK.nun 1224/3 maddesi gereğince "yardım" niteliğinde bulunduğu, davacının ayrıca romorkaj ve refaket hizmeti bakımından ücret talebinde bulunması yerinde görülmediğinden davanın kısmen kabulüne, 132.000.000 - TL yardım hizmeti ücretinin 17.8.1989 tarihinden itibaren % 54 reeskont faiz ile birlikte davalıdan tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün onanmasına, aşağıda yazılı fazla alınan 1.308.200 - lira harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 6.7.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.