 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/7738
K: 1991/1237
T: 25.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Ankara Asliye 5. Ticaret Mahkemesi'nce verilen 28.9.1990 tarih ve 738-408 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkili aleyhine davalılar tarafından takibe konan her biri (2.130.000) liralık 5.2.1990 ve 5.3.1990 vadeli bonolara ve icra takibine mahsuben (2.500.000) liranın 12.4.1990 tarihinde ödenmesine rağmen davalılar tarafından ödenen bu kısım nazara alınmaksızın takibe devam edildiğini ileri sürerek takibe konu asıl alacaktan (2.500.000) liralık kısmın ödendiğinin ve bu miktar için müvekkilinin borçlu olmadığının tesbitini, % 40 inkar tazminatının davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili cevaplarında, davacının haricen (2.500.000) lira ödediğinin doğru olduğunu ancak bu ödemenin takibe konan bonolara mahsuben değil 5.4.1990 vade tarihli (2.130.000) liralık bonoyu mahsuben yapıldığını, fazlalığın da icra dosyasındaki borçtan düşüldüğünü belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme; iddia, savunma ve toplanan delillere göre taraflar arasındaki uyuşmazlığın davacı tarafından ödendiği ihtilafsız olan 2.500.000 liralık ödemenin hangi borca mahsup edileceğinden kaynaklandığı, BK.86/1 maddesine göre ödemenin öncelikle icra takibine konu olan borca mahsuben yapıldığının kabulü gerektiği gerekçesiyle ödemenin icra takibine konu borç için yapıldığının tesbitine, davalıların (2.500.000) liralık kısım dışında kalan miktar için değil de, alacağın tamamı üzerinden kötüniyetle takibe devam ettiğinin anlaşıldığı gerekçesiyle % 40 inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar vermiştir.
Hüküm davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı fazla alınan 13.550 lira harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.