 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/7527
K: 1992/5543
T: 22.04.1992
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul Asliye 7. Ticaret Mahkemesince verilen 17.7.1990 tarih ve 265-626 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müekkili şirkete sigortalı aracın davalının tamirhanesinde iken çatının çökmesi sonucu hasarlandığını ileri sürerek (720.025) liranın davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iş bölümü itirazı üzerine Şişli Asliye 4. Hukuk Mahkemesince verilen gönderme kararının kesin olduğu, tarafların yüzüne karşı verilen karardan itibaren HUMK.nun 193 maddesinde belirtilen 10 günlük süre geçtikten sonra usul için mürecaatta bulunulduğu gerekçesiyle davanın açılmamış sayılmasına karar vermiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıdaki yazılı bakiye 6.800.-lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22.4.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.