DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı Gölbaşı-Ankara Asliye Hukuk Mahkemesince verilen hükmün temyizen tekiki davacı ve davalı Aran Trizm. A.Ş. vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekcesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla gereği konuşulup düşünüldü:

 

  KARAR : Davacı vekili, mahkemeye verdiği 8.7.1985 havale tarihli dilekçesiyle müvekkilini davalılardan Başak Sigorta Şirketine sigortalı,davalı Abdurrahman yönetimindeki diğer davalıya ait araçta yolculuk ettiği esnada bu aracın başka bir araçla çarpışması sonucu yaralandığını, kaza sonucu müvekilini sağ bacağı kesildiği gibi, yüzünde de sabit eserler kaldığını, davalı Abdurrahman'ın olayda 8/8 nisbetinde kusurlu olduğu anlaşılarak mahukumiyetine karar verildiğini, müvekkilinin bu olay nedeniyle ticari faaliyetine son vermek zorunda kaldığını, çalışamaz duruma geldiğini, Türkiye standartlarına göre müvekkilinin 65 yaşına kadar yaşayabileceği ve çalışabileceği varsayımı nazara alındığında müvekkilinin mahrum kaldığı kazanç kaybının (10.000.000) TL'den az olmayacağını, ayrıca müvekkilini bu nedenle yardımcı kadın tutmak zorunda kaldığını ve dava tarihine kadar bu kadına (440.000) TL. ödeme yaptığını, bundan sonra yapacağı ödemelere mahsuben şimdilik kaydıyla (100.000) TL'nın da davalılardan tahsili gerektiğini, ayrıca müvekilinin bu kaza nedeniyle çeşitli masraflar yapmak zorunda kaldığını, bu masraflara karşılık olmak üzere şimdilik kaydıyla (100.000) TL'nın davalılarda tahsili gerektiğini, diğer yandan müvekkilini bu olaydan büyük üzüntü duyduğunu belirterek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak ve davalı Sigorta Şirketi'nin sorumluluğu limiti ile sınırlı olmak üzere, müvekkilini kaza ile sona eren ticari faaliyeti ve işgöremezliği nedeniyle (100.000) TL. ve manevi tazminat olarak da (1.000.000) TL'nın olay tarihinden itibaren banka iskonto birlikte davalılardan tahsilini, birleşen dava ile de iş gücü kaybı nedeniyle uğranılan bakiye (2.000.000) TL. maddi tazminatın, kadın çalıştırılması nedeniyle bakiye (2.000.000) lira tazminatın ve tedavi giderleri ve masraf bakiyesi olarak da 1.650.00) TL. ki, toplam (5.650.000) TL'nın banka iskonto faiziyle birlikte davalılardan tahsilini istemiş, bilahare ise Sigorta Şirketi hakkındaki davayı atiye terk ettiklerini belirtmiştir.

  Davalı Varan Turizm Seyahat A.Ş vekili, kusurun müvekkili şirket şoföründe olmadığını, davacının istemini 65 yaş ve ticari faaliyet ile sınırlaması nedeniyle tazminat hesabını bu hususlar nazara alınarak yapılmasını,yardımcı kadın tutulmasına gerek olmadığını, davacının olaydan önce ticari faaliyetini terk etmesi nedeniyle ticari kazanç üzerinden tazminat isteyemeyeceğini, istenen masrafların lüks masraflar olduğunu ve yerinde olmadığını, istenen maddi tazminat ve manevi tazminatın fahiş olduğunu, davacını davadan önce müvekili şirketten (500.000) TL. manevi tazmiant istemesine rağmen, davada (1.000.000) TL. istemesini anlaşılamadığını, yine davacının davadan önce yardımcı kadına (30.000) TL. ödendiğini belirtmesine karşın, davada (440.000) TL'lık ödemeden bahsedilmesini tutarsızlık olduğunu, müvekkili şirketin taşıma sözleşmesini tarafı olmaması nedeniyle iskonto faizi istenemeyeceğini, taşınma sözleşmesinin Varan Turlar Ltd. Şti.nin yaptığını ileri sürerek davanın reddini istemiştir.

  Diğer davalı Sigorta Şirketi vekili, dayanın reddini istemiştir.

  Davalı Abadurrahman'ın ise, davaya cevap vermediği gibi, durşmaya da katılmadığı anlaşılmıştır.

  Mahkemece, iddia ve savunmaya, toplanan delillere, Adli Tıp raporuna ve bilirkişi raporuna göre, davacının davalı Varan A.Ş.'ne ait otobüste yolculuk ettiği esnada bu otobüsün şoförü olan Abdurrahman'ın kusuru yüzünden meydana gelen kaza sonucu çalışma gücünü % 45 nisbetinde yitirecek şekilde yararlandığı, bu olaydan büyük üzüntü duyduğu ve maddi zarar uğradığı yaralandığı, sonucuna  varılarak, 4.7.1988 tarihli ek bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüyle ve maddi tazminat hususunda taleple bağlı kalınarak (4.995.664) TL'nın davalılar Varan A.Ş. ve Abdurrahman'dan tahsiline, esas alacak tutarı olan (3.688.619) TL ya 8.5.1985 tarihinden itibaren yasal faiz yürütülmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiştir.

  Kararı davacı ve davalı Varan A.Ş. vekilleri temyiz etmiştir.

  1 - (...)

  2 - Davacı, dava dilekçesiyle faiz isteminde bulunduğuna göre mahkemece hükmolunan manevi tazminat tutarı üzerinden davacı yararına yasal faize hükmedilmek gerekirken, bu konuda menfi veya müsbet bir karar verilmemesi davacı yararına bozmayı gerektirmiştir.

  3 - Memeyyiz davalı Varan Turizm Seyahat A.Ş. yönünden yapılan temyiz incelemesine gelince; mahkemece davacı tarafın iş gücü kaybı nedeniyle ilgili sitemini 65 yaş ile sınırlandırdığı gözönünde bundurularak bu yaş sınırına göre hazırlanan ve mümeyyiz davalı tarafından da kabul ediilen son ek bilirkişi raporuna göre davacı yararına maddi tazminat hükmolunmak gerekirken, aksi düşüncelerle, bu hususdaki talibi aşacak biçimde hüküm tesisi doğru değildir.

  4 - Diğer yandan, her ne kadar davacı dava dilekçesiyle iskonto haddi üzerinden temerrüt faizi talebinde bulunmuş ise de, bilahare gerek % 30 yasal faize göre hazırlanan bilirkişi raporunu kabul etmek suretiyle, gerek de orana göre tesis edilen mahkeme kararını, bu yönden temyiz etmemek suretiyle iskonto haddi üzerinden temerrüt faizi isteminden vazgeçmiş, yasal faiz yürütülmesini kabul etmiş sayılmak gerekir. Bu durumda mahkemece olay tarihi olan 28.4.1984 tarihinden 395 sayılı yasanın yürürlük tarihi olan 19.12.1984 tarihine kadar hükmolunan maddi tazminata % 5 üzerinden yasal faiz yürütülmesi gerektiği hususu nazara alınarak, bu yönde uygulama yapılmak gerekirken, belirtilen dönem için de hesaplanan maddi tazminata % 30 faiz yürütülen bilirkişi raporuna göre hüküm tesisi de doğru değildir.

  5 - Ayrıca, kabule göre de, davacının istediği toplam maddi tazminat tutarının (6.390.000) TL. olduğu, bunun (3.688.619) TL'lık bölümünün kabul edilip, (2.701.381) TL'lık kısmını red edildiği, red edilen miktar olan (2.701.381) TL. üzerinden mümeyyiz davalı yararına ücreti vekalet takdiri gerektiği halde, red edilen miktarın 1.394.366) TL. olduğundan bahisle bu miktar üzerinden mümeyyiz davalı yararına ücreti vekalete hükmedilmesi de doğru olmamış hükmün bu nedenle de mümeyyiz davalı yararına bozulması gerekmiştir.

 

  SONUÇ : Yukarıda 2 no.lu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davacı; 3,4 ve 5 no.lu bentlerde açıklanan nedenlerle mümeyyiz davalı yararına BOZULMASINA, 22.10.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.

 

Diğer Bölümlerimiz +
Tüm Hukuki NET forumları + Hukuki Portal + Hukuk Haberleri + Sözleşme ve dilekçe örnekleri + Mevzuat ve bilimsel incelemeler + Hukukçu Blogları + Avukat ilanları + Videolar + Linkler + Ansiklopedi ve Sözlük +

İçtihat Arşivi  Eski içtihat dizini

Yargıtay Kararları 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993 1992 1991 1990 1989 1988 1987 1986 1985 1984 1983 1982 1981 1980 1979 1978 1977 1976 1975 1974 1973 1927-1972