 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/3387
K: 1990/6804
T: 23.10.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı İzmir Asliye 2. Ticaret Mahkemesince verilen 20.2.1989 tarih ve 493-58 sayılı hükmün duruşmalı olarak temyizen tetkiki davalı Saylam Ltd. Şti. vekili tarafından istenmiş olmakla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; müvekkilinin acentası olduğu yabancı taşıyıcı firmanın, İtalya'dan Türkiye'ye taşınacak makinenin taşıma işini üç ara taşıyıcı firmaya yaptırdığını, makinenin parçalar halinde taşındığını, ancak davalı taşıyıcıya ait bir aracın normal süreden çok sonra taşımayı tamamladığını, gümrük işlemleri için diğer araçların, bu aracı beklemek zorunda kaldıklarını, bu nedenle müvekkilince diğer araçlara bekleme ücreti ödendiğini ileri sürerek buna neden olan davalıdan 2.370.000 liranın ödeme tarihlerinden itibaren reeskont faiziyle birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkiline izafe edilen Saylam Ltd. Ş. ile aralarında bir ilişki bulunmadığından kendilerine husumet düşmeyeceği gibi davacının dahi dava ehliyeti olmadığını savunarak yerinde olmayan davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, Karatrans A.Ş. ne acente sıfatıyla dava açılabileceği, ibraz olunan belgelere göre davalı taşıyıcı tarafından yapılan taşımanın gecikmesi nedeniyle davacının, diğer araçlarla ilgili olarak bekleme ücreti ödediği gerekçesiyle 2.370.000 liranın dava tarihinden itibaren % 45 faiziyle birlikte davalı Saylam Ltd. Şirketinden tahsiline karar verilmiştir.
Kararı davalı Saylam Ltd. Şirketi vekili temyiz etmiştir.
Davacı, davalı taşıyıcı Saylam Ltd. Şirketine izafeten acentesi Karatrans A.Ş.ne karşı dava açmıştır. Karatrans A.Ş. vekili müvekkili şirketin, Saylam Ltd. Şirketinin acentası olmadığını savunmuştur. Nitekim dosyada mevcut Saylam Ltd. Şirketinin 13.12.1988 günlü yazısında, Karatrans A.Ş.nin acenteleri olmadığı belirtilmektedir.
Bu durumda, dava kendisine yöneltilen karatrans A.Ş.nin, TTK.nun 116. maddesi uyarınca Saylam Ltd. Şirketini acentesi olduğuna dair bir delil bulunmadığı gibi acente olsa bile TTK. nun 119. maddesine göre dava konusu taşıma ile ilgili olarak sözleşme veya işlem yaptığı da kanıtlanamamıştır. Mahkemenin bu hususta dayanak yaptığı faturalar dava konusu taşıma ile alakalı değildir. Dolayısıyla davanın, Merkezi Türkiye'de bulunan davalı Saylam Ltd. Şirketine izafeten Karatrans A.Ş.ne yöneltilmesi doğru değildir. Her ne kadar Saylam Ltd. Şirketi davalı olarak gösterilmiş ise de, dava dilekçesi tebliğ edilerek onun huzuru ile yargılama yapılmış değildir.
Mahkemece, davalı Saylam Ltd. Şirketine dava dilekçesi tebliğ edilerek savunması sorulmalı, delilleri ibraz ettirilerek değerlendirilmeli ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Belirtilen bu hususun nazara alınmamış olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle hükmün, temyiz eden davalı Saylam Ltd. Şirketi yararına BOZULMASINA, 23.10.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.