 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/3190
K: 1990/3182
T: 09.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı (İstanbul Asliye 7. Ticaret Mahkemesi) nce verilen 22.11.1988 tarih ve 233-823 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, müvekkilinin davalıdan 7.836.147 lira taşıma ücreti alacağı bulunduğu halde yapılan icra takibine haksız yere itiraz edildiğini ileri sürerek itirazın iptali ile % 15 inkar tazminatının davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili ise duruşmadaki savunmasında, müvekkilinin davacıya ödemede bulunduğunu, herhangi bir borcu bulunmadığını belirtmiştir.
Mahkeme; davalının ödeme def'ini kanıtlayacak bir belge ibraz etmediği, tutmakla yükümlü bulunduğu defterlerinden sadece kasa defterini ibraz ettiği gerekçesi ile itirazın iptaline ve % 15 inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar vermiştir. Hüküm; davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Mahkemece, defter ibrazı için davalıya verilen kesin mahile rağmen onun defterlerini tam olarak ibraz etmemesi sebebiyle davacı defterleri üzerinde inceleme yaptırılarak sonuca varılmıştır. Davalı savunmasında borcunu tamamen ödediğini bildirmiştir. Ancak borcun miktarı hakkında bir kabulü yoktur. Bu durumda mahkemece, davalı isticvap olunarak, borcunun miktarı ile yaptığı ödemelerin miktarları sorulmak ve ödeme belgeleri kendisinden istenmek daha sonra gerekirse davacı defterleri üzerinde TTK.nun 85. ve müteakip maddeleri dairesinde yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılmak, davacı defterlerinin dayanağı olan irsaliye ve faturalar incelenmek, özellikle faturaların kapalı fatura olup olmadığı üzerinde durulmak ve davacı defterlerindeki kaydın TTK.nun hükümlerine göre kendi yararına delil teşkil edip etmeyeceği saptanmak ve sonucuna göre bir karar verilmek gerekirken eksik inceleme ile yazılı olduğu gibi karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, 9.4.1990 gününde oybirliğiyle karar verildi.