 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/2603
K: 1990/3139
T: 09.04.1990
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı (İzmir 7. Sulh Hukuk Mahkemesi)nce verilen 24.1.1989 tarih ve 982-52 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili, davalının müvekkiline (515.967) lira borcu olduğunu, borcun (150.000) lirasının ödenip, çek karşılığı (365.967) liranın ödenmediğini, çekinde müvekkiline iade edilmediğini belirterek bununla ilgili olarak yapılan takibe davalının itirazının iptaline karar verilmesi talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, çeki tahsil etmemesinin davacının kusuru olduğunu ileri sürerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, ilgili dosya ve belgelere göre davalının tahsil için verilen çeki tahsil etmediği, kendi cirosunu iptal ettiği, davacının tahsil imkanını ortadan kaldırdığı anlaşılarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Tarafların uyuştuğu gibi her ne kadar çek temlik cirosu ile davalıya ciro edilmişse de, cironun tahsil amacıyla yapıldığı anlaşılmaktadır. Tahsil cirosu vekalet hükmünde olduğundan BK. 390 yollamasıyla BK. 321. maddesi hükmü gereğince vekil borcunu ihtimam ile ifaya mecbur olup, kasıt veya ihmal ve dikkatsizlik ile iş sahibine verdiği zarardan dolayı sorumludur. Bu itibarla işbu davayı bir tazminat davası olarak yorumlayıp kabul etmek gerekir. Ancak bu halde de davacının bir zarara uğraması ve bunu kanıtlaması icap eder. O halde davacının çeki delil başlangıcı olarak vesair delillere de dayanarak çek keşidecisi ile arasındaki esas ilişkiye istinat ile alacağını talep etmesi ve bu alacağını tahsil edemediği takdirde zararın doğacağı kabul edilerek ancak o zaman dava hakkı olacağından ve henüz bu hak doğmamış olduğundan davanın bu nedenle reddi gerekeceği düşünülmeden yazılı olduğu şekilde karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda yazılı nedenlerle hükmün temyiz eden davalı yararına BOZULMASINA, 9.4.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.