 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/177
K: 1991/1278
T: 25.02.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar aerasındaki davadan dolayı Dursunbey Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 19.9.1989 tarih ve 77-212 sayılı hükmün temiyzen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; müvekkilinin davalıdan bir kamyon satın alıp karşılığında (14) adet toplam (5.700.000) TL bedelli değişik vade tarihli bonolar verdiğini, bono bedellerinin müvekkilince ödenmesi üzerine bu bonoları iade edemeyen davalının müvekkiline (5.700.000) TL lık bir adet bono verdiğini, yapılan ödemelerin bu bono arkasına işlendiğini, davalının 14 adet bonoları başkalarına tahsile kalkıştıklarını ileri sürerek müvekkilinin (5.700.000) TL toplam bedelli (14) adet değişik vade tarihli bonolarla davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini dava etmiştir.
Davalı vekili; davacının yaptığı ödemelerin kamyon satışından önceki ilişkiler için olduğunu, (5.700.000) TL lık tek bonoyu müvekkilinin bu ödemeler için verdiğini, iddianın yazılı belgeyle kanıtlanması gerektiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; iddia, savunma, davalı asil beyanları ve mübrez belgelere nazaran davacının (14) adet bono bedelini ödeyerek bu bonoları iade edemeyen davalıdan (5.700.000) TL lık tek teminat bonosu olarak ödemelerini bu bononun arkasına işlediği, (14) adet bono bedeli tutarı ile tek teminat bonosu tutarı nın aynı miktarları içermesinin davacı iddiasının samimiyetini gösterdiğini, davalının savunduğu önceki ilişkiyi kanıtlayamadığı gerekçeleriyle davacının davalıya (14) adet değişik vade tarihli toplam (5.700.000) TL bedelli bonolarla borçlu olmadığının tespitine karar verilmiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 42800 lira temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına 25.2.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.