 |
T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
E: 1990/1422
K: 1991/2740
T: 30.04.1991
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
DAVA : Taraflar arasındaki davadan dolayı, (Konya Asliye 1. Hukuk Mahkemesi)nce verilen 20.11.1989 tarih ve 1070-910 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili taraından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
KARAR : Davacı vekili; davalının giriştiği icra takibinin dayanağı olan (8.555.000) TL.'lık bononun sahte olduğunun ceza davası ile sabit olduğu halde davalının kötüniyetli olarak icra takibini devam ettirdiğini ileri sürerek, müvekkilinin borçlu olmadığının tesbiti ile % 25'den az olmamak üzere tazminat hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı, cevap vermemiştir.
Mahkemece, davalının sahte senet tanzim etmekten dolayı mahkum olduğu, Ceza Mahkemesi'nde bononun sadece (5000) TL.'lık kısmını geçerli bulunduğunu belirlendiği gerekçesiyle davacının (8.550.000) TL. borçlu olmadığının tesbitine, % 15 tazminatın tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Menfi tesbit davalarında dava, borçlunun lehine hükme bağlandığı takdirde, İİK.nun 72/5. maddesi uyarınca takibin haksız ve kötüniyetle yapıldığı anlaşılırsa talebi üzerine borçlu davacının uğradığı zararkarşılığında (davanın açıldığı tarih itibariyle yürürlükte bulunan yasa hükmü uyarınca) % 15'den az olmamak üzere tazminata hükmedilir. Maddedeki % 15 oranı, asgari had olup bu miktar tazminata hükmedilmesi için menfi tesbit davasında haklı çıkan borçlunun zararını ve zararının ne miktar olduğunu ispat etmesine gerek yoktur. Ancak borçlu, bu orandan daha fazla bir zararı olduğunu iddia eder ve bunu ispatlarsa o takdirde zararının miktarına göre tazminata hükmetmek gerekir.
Davamızda, davacının % 15'den daha fazla zararı bulunduğu yolunda iddiası olduğuna ve dava dilekçesinde % 25 oranıda tazminata hükmedilmesi istendiğine göre mahkemece, % 15'den fazlaya tekabül eden zararı yönünden davacının delilleri araştırılıp değerlendirilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken bu orandan daha fazla talep olmasına rağmen herhangi bir gerekçe gösterilmeksizin % 15 oranında tazminata hükmedilmesi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenle hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 30.4.1991 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.